Bagajın önüne yaklaştım, keskin aleti avucumda sıkıyordum. Daha önce onlarca insan öldürmüştüm ancak şimdi işin ucunda bir özgürlük vardı. Bagajın önüne geldiler. Sesleri net değildi. Bagajın anahtarını alan gardiyan çevirmeye başladı ve kapağı açtı. Açmasıyla arkasından kalkan bir el ve yere yığılan gardiyanı gördüm. Ben olduğum yerde soka girmiş gibi kitlenmiştim. Sadece izliyordum. Olayın nasıl geliştiğini anlayamayan kapı gardiyanı silahına bile davranamamıştı. Sn ler içerisinde aynısı şöföre de oldu. ikiside yere yığılınca bu sn ler içerisinde gerçekleşen olayın faili ni anlamıstım. Kaarle den baskası değildi. Elimden tuttu ve bagajdan çıkardı. Yerde yatan şöförün cebinden atik bir haraketle anahtarı aldı. Ve aracı çalıştırdı. Hızlı haraket ediyordu ama haklıydı. Ölü gardiyanla söförü bulmaları fazla sürmezdi. Gaza bastı uzaklaşmaya başladık. Kaçtığım hapishaneye dair gördüğüm son şey yerde yatan bu cesetler olmuştu. Uzaklaşmaya başlayinca ise aynada baktığında haraketlenmeler oldu. Kapıda muhtemelen sese gelen gardiyanlar birikmişti. Ancak bize yetişmeleri imkansızdı. Arkamızdan atılan tüfek sesleri duydum ama hiçbirisi isabet edememişti. Bu koca ormanda asıl hapishane başlıyordu. Şehre gitmemiz imkansızdı, heryerde bizi arayacaklardı. Aracıda bırakmamız lazımdı. Hapishaneden gelen acil durum sirenleri ve Kaarle nin gözlerindeki korku tedirginliğimi 2 katına çıkardı.