Şoför beni E5 te bıraktı. Gideceğim yer 10 dakika mesafedeydi ve saat şimdiden 5.30 olmuştu. Terlememek ve nasıl bir konuşma yapacağimı kafamda toparlamak için yavaşça gittim. Fikri amca emlakçıydı senelerdir bu işi yapıyordu, babamla da ortaktı ,ta ki o güne kadar. Yokuş aşağı sallana sallana inerken bolgedeki inşaatları ve emlakçıları saymaya başladım .Aynı caddede 4 5 tane emlak dukkani vardı ve arabalar surekli girip çıkıyordu. Bizim tabela uzaktan gözüktü eskisi kadar parlak değildi, babamın ısrarlarına rağmen bi kaç defa gelmiş olduğum bu mekan karmaşik duygulara bürünmeme sebep oldu:acı, keder,hasret belki birazda utanç. Yaklaştığımda otomatik kapı açıldı.