Çaresizce ayağa kalktım, aynaya baktım. Perişandım,geride bıraktığım herkes gibi bende mutsuzdum. Rana,serra... Hepsı benden farksızdı. Kendim gibi onları da bitirmiştim.O an ne kadar gereksiz bir insan olduğumu düşündüm. Dünyaya geleli beri insanlara bi yararım oldumu diye düşündüm. Cevap basitti, HAYIR! Hiç bir işe yaramiyordum. insanları üzüp, hırpalamaktan başka hiçbir şey yapmıyordum. Kendime bile yararım yoktu. Uyudum,uyanmamak istedim,ama şansım yoktu. Hayat tüm zorluklarla devam ediyordu. Yasamak bazıları için gerçekten zordu. Hayat sadece maddiyat değildi, bunu çok iyi anladım. Kalktım elimi yüzümü yıkadım. bişeyler yedim. Arkilerle dışarı çıktık. Gezdik,oraya buraya derken hava karardı. Hayatımda hiç böyle şiddetli bir yağmur görmedim. Hava hafif karanlıktı, inanılmaz yağıyordu. Arada şimşek çakıyordu. Manzara ürkütücü ama bir o kadarda güzeldi.Çılgınlık yapalım dedik,o havada atv ile gezmeye başladık. Anında sırılsıklam olduk. Evin oralarda bir dükkana girdik. Hepimiz guluyorduk, eğlenceliydi.ilk defa biraz olsun normale dönmeye başlamıştım. Hava dahada siddetleniyordu.Her kez koşuşturuyordu. Yarım saat bekledik, hava dinmeyince ordan çıkıp, ıslana ıslana eve gitmeye karar verdik. Arkilerı bıraktım. Yağmurun tadını çıkarmaya, anılarımı canlandırmaya, kordon cafe ye gittim.Önüne geçtim, ıslak kayalıklara oturdum. Yağmur altında izlemeye başladım.1 saat sonra arkamda iki kişinin konuştuğunu fark ettim

BEYLER iYi GECELER YARIN DEVAM ETMEK ÜZERE HOŞÇAKALIN