Okuldan kaçtım, dayanamazdım.Olmazdı, onları beraber görmek, gözlerindeki sahte mutluluğu okumak, beni yıkardı. Yikilmistim zaten.Eve vardım. Kimse yoktu, hava hafif hafif kapanıyordu. Yağmur yağacaktı.1 hafta yoğun yağiş vardı.Çıktım dışarı, gittim sahile.Çok az kişi vardı. Geçtim,çimlere uzandım. Neden yapacak hicbisey im yoktu? Hersey gözümün önünde meydana geliyor,ama benim elimden hicbisey gelmiyordu. Elim kolum bağlı oturuyordum.En çok da bana bu koyuyordu. Hiçbişey yapamamak, sevdiğinin ellerinden kayıp gitmesi...
Su aldım, boğazım,dilim ağlamaktan kup kuru olmuştu. Hayatım o kadar sendelemişti ki,dayanamıyordum. Olmuyordu,Kalktım. Sahil boyunca yürüdüm. Telefonu sessize aldım.Tek ihtiyacım;biraz yanliz kalmakdi. Yağmur atıştırmaya başladı. Herkez dağıldı.Bir tek brn kaldım. Tekel den bir bira aldım. Geçtim yağmura, sahile bakarak içtim. Kalbimin acısı dinmedi. Beni ranadan ayıran elimdekiydi, rana gitti o kaldı. Biraya baktım. Neden içtim dedim, neden bulaştım ben sana? Göz göre göre, beni ateşe atacağını bilerek, sana neden yaklaştım ben? Şimdi sevdiğimi ellerimden aldın. Senle kaldık. içtim,bir denize baktım. Kendimi gördüm,bir yudum daha aldım. Dayanamadım,fırlattım şişeyi. Paramparça oldu, aynı yüreğim gibi... Dayanamadım, ellerimi yüzüme zütürdüm. Sessizce ağladım, kimse duymadı, kimse görmedi...