#
-ne alakası var oğlum. dedim
-çok alakası var abi, neyse gibtir et. dedi
biralarımızı bitirmiş 2. biraları söylemiştik.
-burda evler ne kadar. dedim
yusuf neredeyse ağzındaki birayı püskürtecekti,
zor tuttu kendini.
-ne gülüyorsun oğlum. dedim
-baban ne iş yapıyor. dedi
-çiftçi. dedim
-tarlanız falan var mı. dedi
-bahçemiz var. dedim
-satsa kaça satar. dedi
-60-70 bin falan eder her halde. dedim
-oooo yine iyisin, çıktı 1 yıllık kiran. dedi yusuf
-kaç. dedim
-abi burası caddebostan, hemen üstümüz bağdat caddesi, senin benim gibi adamlar oturamaz abi burda. dedi yusuf birden ciddileşerek.
-vay amk. dedim
-ya amk. dedi
biralarımızdan bi kaç yudum aldıktan sonra
-sen hayırdır, neden sordun evleri. dedi
-hiiç, merak ettim. dedim
-bence sen bi daha dönmeyeceksin çanakkele'ye. dedi
-onu da nerden çıkarttın. dedim
-hissettim. dedi
derken telefonum çaldı.
ezgi arıyordu.
yusuf'tan müsade isteyerek çıktım dışarı.
mekandan çıkar çıkmaz açtım telefonu.
-efendim ezgi. dedi
-canımm. dedi
-efendim. dedim
-iyi misin. dedi
-iyiyim saol, sen? dedim
-nerde kalıyorsun. dedi soruma cevap vermeden.
-bi arkadaşın yanında. dedim
-hangi arkadaş o. dedi ezgi birden sivrilerek.
-tanımazsın. dedim
-adı ne. dedim
-yusuf. dedim
-iyi bari. dedi
-eee başka başka? dedi
ezgi sanki buraya neden geldiğimi bilmiyor gibi gayet rahay konuşuyordu,
hala aptal yerine konduğumu hissettim ve sinirlendim bir anda.
iyice ayar oluyordum artık.
-iyilik sağlık. dedim öyle dümdüz.
-iyi bakalım, ara arada, merakta bırakma bizi. dedi
-eyvallah. diyerek kapattım telefonu.
aklıma bir fikir gelmişti o an. murat'ı aradım direk.
hemen açıldı telefon.
-alo. dedi murat.
-her şey için sağol. dedim
-anlamadım. dedi
-onu buldum murat. dedim
-eee, evet? dedi murat birden kekeleyerek.