Tmm sizin hatrınıza devam beyler,
5 dk lık molalar bize yetmiyordu ve bizde sifreli bir sekilde gardiyan yokken hücredede konusuyorduk. Ikimizin hucresi de yanyanaydı. Uzaklaşmamıza fırsat verilmiyordu. Eğer duvarlara yaklaşırsak ya gardiyanlar bağırıyor, onlar görmezlerse kuledeki askerler uyarıyordu. Yani bizim gardiyanları mesgul etmemiz ilk hedef olmalıydı. Ardındanda kuledekileri halletmeliydik. Kulelere dikkatli bakıyordum. Tırmanmama imkan yoktu. Eğer tanıştığım mahkum yardım etse bile zordu. Bizimle birlikte dışarı çıkan adamların çoğu sınırsız hapistiler. Dısardaki hayatları onlar için asıl hapishaneydi. Burda yatacak yerleri var ve az da olaa yemekleri vardı. Buraya alışmışlardı ancak ben genç oldugum için bana acıyolardı. Gerçekten onlardan yardım istesem belki iyilikleri dokunabilirdi. Ceza süreleri sınırsız olan 5-6 tane iri mahkumlarla iletisime geçmeye karar verdim. Bunlar yıllardır burada kalan ve ölene kadar kalmaya devam edecek olan yaşları 30 ile 45 arasında değisen güçlü ve kaslı adamlardı. Aralarında devlet teröristinden azilı tecavüzcüye kadar vardı. Ancak hepsinin ortak yönüde zamanın olusturduğu alın çizgileri ve gozlerdeki umutsuzluktu.

Devam edeceğim beyler dinleyip ses vermeyenler ses versin aq, emek veriyorum kaç panpama anlattığımı bileyim