Bizmkiler nasılsın diye aramış. Tavır yapmadım. Arkadaşlarına zırt pırt küsen biri değilim. Aynı olaylar tekrar yaşanmasın, üzüntüden yine kendimi kapatmıyım, diye aramislar. Olabildiğince iyi konuşmaya çalıştım. Sanki moralim çok iyiymiş gibi, Sanki onsuz çok mutluymuşum gibi... Olmuyordu,iyi olmaya çalıştıkça, gözümden akan yaşlar, yalan söyleme.Sen onsuz hiçsin, olmayı da hakettin. Adeta bitmiştim.Ben bu haldeysem,o ne haldeydi?Ben onu üzmeye, gözlerinden akan yaşlara, nasıl sebep olabilirdim. Neden yaptım,Onu neden ben üzdüm,O bara neden gittim. Keşke yüreğimi dinleseydim de,gıtmesyedim. Olmadı,Rana kelimesi bile mi kalbimi sizlatmadi. Kalbime bir hançer Bile saplanmadı. Yüreğim onu siliyormu, yavaş yavaş onu unutuyormuydum? Ama yok du.Resmine baktığımda, gözlerini gördüğümde, yüreğim parçalanıyordu. Demekki hala seviyordum.Onu özlemiştim be,guzel güzlerini, kokusunu,dudaklarını ölüyordum onun için âdeta...