Benim her içini döken arkadaşlar gibi klişe bir hayatım olmadı gayet güzel çocukluk geçirdim 2 abim vardı her gün çıkar futbol oynardık derslerim çok iyiydi tabi o zamanlar hiçbir şeyin farkında değildim bazen abimler kapıyı çarpıp çıkardı babama sorardım o da bir şey yok oğlum arkadaşıyla buluşacakmış geç kalmış gibi şeyler uydururdu bende inanırdım küçük aklımla.
Ne zaman ki ben liseye geçtim o günden başladı bütün kavgalar derslerime düzenli çalıştığım için güzel bir liseyi kazanmıştım yalnız tek problemim hiç arkadaşım olmamasıydı insanlarda ön yargı birer organ haline gelmiş artık. Kabul ediyorum pek de yakışıklı değilim ama aile gördüm ben anne sevgisi gördüm sevgilim yok diye üzülmedim hiç . Dediğim gibi kavgalar başladı ben hala sebebini bilmiyorum yıllardır saygınlığını örnek aldığım babam anneme fütursuzca küfür ediyodu her gün kavga dövüş arada abimler de araya giriyor bir gün canımdan çok sevdiğim küçük abimi çektm kenara sordum ne olduğunu