#
-burası neresi. dedim şaşkınlıklar içinde
-aradığın cevapların adresi ali. dedi
uzun uzun adrese baktım bi şey çağrıştırır mı diye ama benim için hiç bir şey ifade etmiyordu bu kağıt parçası.
-eyvallah. dedim
-eyvallah. dedi murat kapıya doğru yönelirken.
ama çıkamadı, durdu orda, durdu bir süre.
tekrar arkasını döndüğünde gözlerinin yaşlı olduğunu gördüm murat'ın.
geri döndü yanıma.
sarıldı.
kocaman yüreğiyle sarıldı bana.
sımsıkı sarıldı.
önce şaşkınlıktan karşılık veremesem de ben de ona sarıldım sonra.
nedenini bilmediğim bir şekilde vedalaşıyorduk murat'la.
-kendine iyi bak. dedi
-sen de. diyebildim sadece.
murat çıktı ve gitti.
beynim yanıyordu yine.
hiç bi şey düşünemiyordum.
aptal gibi hissediyordum kendimi.
kafamı avuçlarımın arasına almış çaresizce düşünüyordum.
ne yapmam gerekiyordu, bilmiyordum.
elimdeki kağıda baktım yine.
ve gitmeye karar verdim.
bu bilet elimdeyken burda öylece kalamazdım.
"sabah ola hayrola" diyerek kafamı yastığa koydum.
normalde bu yorgunluklu direk uyumam lazımdı ama yataka bi kaç saat döndüm durdum.
sabah kapı sesine uyanmıştım.
babam gelmişti.
her zaman olduğu gibi geldiğini belli etmek için ıslık çalarak girdi eve.
elindeki poşetleri mutfağa bırakarak odama geldi babam,
-günaydın oğlum. dedi
-günaydın baba, hoşgeldin. dedim yataktan doğrulurken.
-napıyorsun, iyi misin? dedi
-iyiyim baba da dün geç çıktım bardan, ondan bu saate kadar uyudum. dedim.
-yat hadi geri, daha saat 10, al uykunu. dedi
-yok baba çıkıcam birazdan. dedim
-nereye. dedi
normalde yalanı hiç sevmesem de inandığım değerler uğruna tek ayak üstünde babama bile 40 yalan söyleyebiliyordum.
-vallahi ege turu yapıcaz baba. dedim
-nasıl yani, tatil gibi mi. dedi
-yok baba, iş için, turne gibi düşün, farklı farklı mekanlarda çalıcaz. dedim
-ne zaman dönersin. dedi
-bilmiyorum baba, kendimizi sevdirirsek belki uzun sürer, sağlam para kaldırana kadar dönmem. dedim
-parayla pulla işimiz yok. dedi babam birden üzülerek.
-o zaman bahçeye niye gidiyorsun baba. dedim
babam cevap vermeden içeri geçti.
kötü bi laf dememiştim ama beni göndermemek için "parayla pulla işimiz yok" demesi saçma gelmişti.
parayla pulla herkesin işi vardı.
önce çantamı toparladım.
sonra mutfağa geçtim ve babamın kahvaltı hazırlamasına yardım ettim.
laf arasında 2-3 sataşarak aldım babamın gönlünü