bizimkiler haftada en az 4-5 gün kavga eder annem bunların en az birinde dayak yerdi
babam sabahları işe erken gider ben de haliyle yaramazlığı öğlenleri yapardım.
annem 13-14 sene boyunca ne zaman yaramazlık yapsam yada bi ses
beni karşısına otutturur bak oğlum ben senin hatrına bu adama katlanıyorum seni sevmesem bi dk bile durmam bu evde beni seviyosan gitmemi istemiyosan babanla yalnız kalmak istemiyosan yaramazlık yok ses çıkartmıcaksın derdi ve ben saatlerce burnumu çeke çeke içten içten ağlardım bunun ilk 15 dk sıda annemin ayaklarına kapanmış yalvarır şekilde olurdu.. ama bu benim çocuklugumu ve genel piskolojimi o kadar etkilediki şimdi ne annemi severim ne babamı hep ürkek büyüdüm hakkımı yeseler ses çıkartamam.. kavgadan terkedilmekten çok korkarım hep birine bağımlı olmuşumdur sonra.. bi de sanırım ben bunları yaşamamış olsaydım en iyi arkadaşlarım arap kağıdı, boş ayran kabı veya alüminyum folyo, kürdan, boş kutu kola tenekesi, kafası kırılmış jilet borusu olmazdı.. şimdi beni ergen zanneden de olacak eminim yaşım hakkında tek söylüceğim ölüme bi çoğunuzdan daha yakınım