#
kısa süre sonra ben kaçırdım bakışlarımı.
diğer dinleyicilerle göz teması kuruyor mümkün olduğunca en ön masaya bakmıyordum,
ama hani olur ya siz bakmasanız bile onun size baktığını hissedersiniz,
aynen öyle oluyordu.
herif hala gözlerini bile kırpmadan bana bakıyordu.
sipariş verirken bile neredeyse çevirmemişti bakışlarını benden.
istek parçalarla devam ediyordum geceye.
önüme gelen mendillere tek tek bakıyordum.
mekan full dolu olduğu için mendiller hiç eksilmiyordu.
garson sürekli bir yenisini getiriyor,
karışık karışık önüme koyuyordu.
2-3 istek parçadan sonra bir diğer mendili aldım elime.
ara sıra da olsa mendile şarkı değil de
adlarını ve numaralarını yazan kızlar oluyordu,
ama ilk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordum..
gözlerimi büyütecek o yazıyı gördüm.
"seni buldum ali.." yazıyordu mendilde.
normalde her hangi bir tehdit unsuru olmayan bu yazı en önde oturan adamın bakışlarıyla birleşince beni huzursuz etmeye yetiyordu.
kimin yazdığını düşünmedim bile bu yazıyı,
yazının sahibi hiç çekinmeden bakışlarıyla belli ediyordu kendini zaten.
panik olmuştum birden.
gecenin bundan sonrası benim için daha da zor olacaktı.
mendilleri okumayı bırakıp aklıma gelen şarkılarla devam ettim.
saat 12 olmuştu.
şarkımı bitirir bitirmez sahneden inmek ve buradan gitmek istiyordum ama yanıma gelen garsonlardan biri ben şarkımı söylerken kulağıma eğildi ve
-abi ahmet abi devam etmeni istiyor. dedi
ahmet abi'ye baktım barın arkasındaki.
garsonun söylediklerini onaylayan bir işaret yaptım gözlerimle mecburen.
"eyvallah" der gibi kadehini kaldırdı ahmet abi.
aslında bardayken daha güvendeydim.
ahmet abi buranın adamıydı, mekanın sahibiydi.
çar çakal, it kopuk bir sürü tanıdığı vardı.
öyle kolay kolay yedirmezdi beni.
garsonlar desen en cılızı benden iri.
mevzu çıkacak olsa anından paketlerdik biz bu 2 herifi.
bu düşüncelerle keyfimi biraz da olsa yerine getirerek devam ettim ahmet abi'nin istediği gibi çalmaya.
müşterilerde hiç azalma olmamış aksine diğer mekanlarda müzik kesilince sesi duyan gelmişti.
ahmet abi keyiften dört köşeydi.
"zabıtalar gelsin de gör ebenin dıbını" diyerek güldüm içimden.
gerçi zabıtalar gelse bile bi şey yapmazlardı,
seveni çoktu ahmet abi'nin,
doğma büyüme buralıydı,
ahmet abi'yi tanımayan adam bulmak çok zordu.
onun da rahatlığıyla dört köşeydi ahmet abi.
saati 1 etmiştik.
"tamamdır" der gibi bi işaret yaptı ahmet abi.
görev tamamdı.
herkes sarhoş ve mutluydu.
en öndeki adamdan da tırsmıyordum,
adam geçmişimden biriydi, belliydi.
bunu düşünerek mutlu bile olmuştum o an.
dinleyenlere teşekkür ederek indim sahneden.