#
-biz geçmişi konuşmayacağımıza, güzel bir gelecek kuracağımıza dair söz verdik birbirimize ali. sen, ben ve murat söz verdik. allah sana bi şans daha verdi ali, tertemiz bir sayfa açtı sana, al yeniden başla dedi hayata, kıymetini bil ali. dedi
-peki senin hiç birini çok sevdiğin ama kimi sevdiğini bilmediğin oldu mu ezgi. dedim
-hayır olmadı, ben hep bildim kimi sevdiğimi. dedi
-ben bilmedim işte ezgi. dedim
bu sözlerim normalde onu çok üzerdi ama o an bana destek olmak için hiç bir tepki vermedi.
-ne yaparsan yap yanındayım ali, ama nolur bırak da mutlu olalım. dedi
-tek amacım bu ezgi, ben o kazadan sonra bir çok kez güldüm yanınızda, bir çok kez eğlendim deli gibi, bir çok kez şarkılar söyledim size, ama dedim ya hep yarımdım bi şekilde, dolduramadım tam anlamıyla içimi. dedim
-ya aradığın gerçekler seni mutlu etmeyecekse ali, ya daha çok üzecek, ya kalan yarını da alacaksa senden? dedi
cevap vermedim.
sustum yine bir süre.
-peki ezgi o kaza, sen orda mıydın? dedim
-hayır değildim. dedi
-nasıl oldu o kaza, anlatır mısın? dedim
-bunu sana defalarca anlattık ali? dedi
-bi daha anlat ezgi. dedim
-eski yoldan bahçeye gidiyordun babanın yanına, arabada ne oldu bilmiyoruz, ama yoldan çıkmışsın, takla atmış araba, girdiğin bahçenin sahipleri bulmuş seni ilk, sonrasında da yaşadığın ağır travma ve hastanede geçen 2 yıl işte. dedi
-hepsi bu mu ezgi. dedim
-hepsi bu ali. dedi
-yanımda kimse yok muydu, tek miydim o arabada. dedim
-evet ali tektin, senden başka kimseye bi şey olmadı. dedi
-peki o çığlık ezgi? dedim
-ne çığlığı. dedi
-o duyduğum çığlık kime aitti, duydum o sesi ben ezgi, bir kadın, bir kadın çığlık atıyordu sadece. dedim
ezgi konuşmanın başından beri ilk defa bu kadar panik olmuştu.
eli ayağına dolanmıştı, ne yapacağını bilemez haldeydi.
onu sonunda köşeye sıkıştırmıştım.
-kafan çok karışmış ali. diye üste çıkmaya çalıştı ezgi.
-kafam hiç karışmayacak kadar boş ezgi, doldurmaya çalışıyorum ya zaten. dedim
-yalan yanlış şeylerle doldurma o zaman. dedi
-doğrularla doldur o zaman ezgi. dedim
-insan neye inanmak isterse ona inanır ali, biz sana zaten verdik doğruları. dedi
-peki ezgi. dedim konuşmanın sonucunda bi yere varamayacağımızı anlayarak.
birbirimizi daha fazla üzmenin alemi yoktu.
biraz sonra ezgi'nin telefonu çaldı.
arayan murat'tı.
bana çok kızgındı ama ezgi'ye beni soruyordu.
ezgi iyi olduğumuzu ve yerimizi söyleyip kapattı telefonu.
-geliyor mu? dedim
-sanmam. dedi
-ariyim mi ben bi, çağırayım mı. dedim
-murat'ı bilmiyor musun sen, bırak geçsin siniri, kendi gelir zaten. dedi
-peki. dedim ısrar etmedim.
derken telefonum çaldı.
ahmet abi arıyordu.
-hah şimdi sıçtık işte, ne dicem adama ben şimdi. dedim
-"sağol abi" diyeceksin. dedi ezgi tebessüm ederek.
-anlamadım. dedim