ben olan bunca şeye rağmen yinede mutluydum. sevdiğim insanlar yanımdaydı çünkü. bu beni mutlu etmeye yetiyordu. günler böyle akıp giderken bir gün babam çıktı geldi. yine bulmuştu bizi. kafası dumanlıydı. mahallede biriyle kavga ediyordu. onun bir katil olduğunu bildiğim için daha da tiksinmiştim. her gördüğümde daha da çok hırslanıyordum. nefretim çok büyüktü. ama annemi yüzüstü bırakmak istemiyordum