#
-nerdesin sen? dedi
-yatıyordum ezgi, duymamışım. dedim
-napıyorsun demedim, nerdesin dedim. dedi
-bahçedeyim, yarın bir gün dönerim. dedim
-ali, kemal amca'yı aradım, nerde olduğunu bilmiyor, bana yalan söyleme. dedi
-ödeşmiş oluruz. dedim
-ne diyorsun ali sen, iyi misin, korkutma beni. dedi
-iyiyim merak etme, müsait değilim şu an, arıcam ben seni. diyerek cevap bile beklemeden kapattım telefonu.
ezgi bana arkadaşı olarak değil sevgilisi olarak hesap soruyordu o an.
henüz ortada ezgi'yle bana dair, bize dair konuşulmuş bi şey yoktu,
evet ona karşı bir ilgim vardı ama adını koymamıştık henüz hiç bi şeyin.
ne düşüneceğimi, ne hissedebileceğimi bile bilemedim o an.
daha düne kadar beni deli gibi mutlu edebilecek olan bu sorgu sual o an beni fazlasıyla rahatsız etmişti.
evet, ezgi benim için değerliydi, çok değerliydi
ama bi şekilde bazı şeylere inandırılarak sevdim ben onu,
murat'ın, o kazadan önce ezgi'yi çok sevdiğimi, ona aşık olduğumu söylemesiyle,
eski yaşantıma dönmek istememle sevdim ben ezgi'yi.
ama 1 gecede her şey değişmişti.
içimdeki boşluğun sahibi ezgi değil aslı'ydı.
ve ben dün gece yeniden bulmuştum onu.
çok garip duygular hissediyordum.
ezgi'nin murat'a da haber vereceğini bildiğim için aramadım murat'ı.
babamı aradım.
o da hemen açtı telefonu.
-baba. dedim
-nerdesin oğlum. dedi babam da merakla.
-istanbul'a geldim baba, bi arkadaşın yanına, apar topar çıktım evden, sana da haber veremedim kusura bakma. dedim
babam nedenini anlayamadığım bi şekilde heyecanlanmıştı.
-ne, istanbul mu? kimlesin, nerdesin, kimin yanındasın, iyi misin? dedi panik bir şekilde.
-baba noluyor, sakin ol. dedim şaşırarak.
-iyi misin oğlum? dedi babam.
-iyiyim baba, neden iyi olmiyim, arkadaşımı ziyarete geldim. dedim
-geliyim mi seni almaya? diye çok saçma bi teklifte bulundu babam.
-baba asıl sen iyi misin? dedim
-ne zaman döneceksin. dedi
-yarın bir gün dönerim her halde baba, azcık kafa dinliyim, keyfim yerinde, merak etme. dedim
-iyisin di mi? dedi tekrar.
-baba iyiyim merak etme. dedim biraz da olsa sinirlenerek.
babamı bana karşı ilk defa bu kadar üstüme titrerken görüyordum.
anlam verememiş, çok şaşırmıştım.
-tamam oğlum, çok kalma olur mu? dedi
-olur baba, görüşürüz. dedim
-dikkat et kendine. dedi ve telefonu kapattık.
babamın bu konuşmalarına anlam verememiştim,
25 yaşındaydım ve daha önce bir çok kez il dışına çıkmıştım.
ama babam hiç birinde bu kadar tedirgin olmamıştı.
başımın ağrımaya başladığını hissettim.
ya açlık ya sinir ya da ikisi birden threesome yapıyordu beynimle.
aslı'nın ne zaman geleceğini bilmeden öylece bekliyordum vermiş olduğu söze güvenerek.
saati 1 etmiştim ki çok şükür çağdaş geldi.
hem çok acıktığım hem de sigaram olmadığı için gelmesine çok sevinmiştim.
-ooo günaydın bilader. dedi çağdaş.