85-)

komutan emir yazısını yazmış, çıktısını alacak ama yazıcısı yok. çağırmış habercisini "git bana bi lazer yazıcı bul getir" diye emir vermiş.

haberci bi yarım saat sonra yanında bir erle gelmiş ve "getirdim komutanım" demiş. komutan "bu ne olm?" diye sorunca da "komutanım, bu bizim yan bölüğün yazıcısı temel. kendisi hem laz'dır hem erdir hem de yazıcıdır" diye cevap vermiş.

komutan da bunun üzerine "iyi ki scanner istemedik amk" demiş.

"geçen hafta 40. yaş günümdü ve sabah erken kalkmak içimden gelmiyordu. kahvaltı için aşağı indim ve karımın hoş bir şekilde "mutlu yıllar" demesini ve belki de küçük bir hediye vermesini bekledim. fakat kendisi zar zor "günaydın" dedi. düşündüm de... neyse hadi bu evlilik, peki ya çocuklar?... onlar hatırlar

çocuklar merdivenlerden atlayarak aşağıya kahvaltıya indiler ve tek bir söz söylemeden kahvaltılarını yaptılar. evden işe geldiğimde bir hayli umutsuz hissediyordum.

ofisime vardığımda sekreterim joanna: "günaydın patron, ha bu arada mutlu yıllar". en azından birisi hatırlıyor diye sevindim. saat 1'e kadar çalıştıktan sonra sekreterim: "hava çok güzel ve bugün sizin doğumgününüz. neden dışarıda öğlen yemeği yemiyoruz, yanlızca sen ve ben?" dedi. bugün duyduğum en iyi şeydi. "hadi gidelim!" dedim.

normalde gittiğimizden farklı özel masalı bir bistroya gittik. bir kaç karışık içki ve yemeğin tadını çıkardım. ofise dönüşte sekreterim joanne: "güzel bir gün. ofise dönmek zorunda değiliz değil mi?" dedi. "hayır gitmek zorunda değiliz. ne yapmayı düşünüyorsun?" şeklinde cevapladım. "evim yakın. oraya gidebiliriz." dedi. gittik.

sekreterimin evine vardığımızda joanne: "sorun olmazsa yatak odasına gidip geleceğim" dedi. "tamam" dedim gergin bir şekilde. yatak odasına gitti ve bir kaç dakika sonra büyük bir pasta ile geri döndü.

peşi sıra; karım, çocuklarım, bir çok arkadaşım, meslektaşlarım: "mutlu yıllar"'ı söylüyordu.

ve ben sadece orada..

oturmus...

kanepede...

çıplak."