Metin abi girdi lafa
-bu çocukla çalışmışsın sen önceden?
+Aynen eski eleman benim ama bıraktı işi ne oldu hayırdır.
-Muzaffer diye bir kardeşimiz daha var onun istifa dilekçesini getirdim sana.
-Onu benle konuşma sen.(kimlerle konuşucak amk. Korku indi yüreğime)
+Kardeş Muzaffer işi bıraktı. Detaylı konuşmak isteyen bize gelsin. Bundan böyle muzafferin işi yok burada. Benimle beraber artık.
-Ağabeyin haberi varmı senin burada olduğundan.
+Ağabeyin haberi yok. Muzafferi bir daha ararsan olucak.
(züt korkusundan ölüyorum serin arada bana bakıyor gibecem seni gibi)
Metin abi racon kesti bildiğin Üstelik bu ağabey kim amk? Ne oluyor burada anlamadım tavşan gibi dinliyorum ben.
Ben çayın son yudumunu hüplettim o anda farkettim lan
Ne tokmak ne metin abi elini bardağa zütürmemiş. Yanlış bişey yaptığımı anladım
Sonradan öğrendim usulü neyse
Ben son yudumu alınca çıktık mekandan. züt gibi kaldı serin.
Huzur indi beyler yüzüme..
Tokmak hayatımızı kurtarmıştı resmen.
ikinci bir şans vermiştiler bize…
Atladık arabaya tekrar indirdi bizi metin abi meydanda tokmağa sarıldım direk.
+Abim Allah senden razı olsun. Sen öl de gelip öleyim.
artık ağzıma ne gelirse söylüyorum tutamıyacağım sözler veriyorum ulan tavşan gibi yapışmışım adama gören muallak sanacak bizi amk.
haliyle az iteledi beni kibar kibar
-Kardeşim sende muzafferde bundan sonra bir kardeşimsiniz benim. Ama gözüm üstünüzde tek yanlış bir haber gelirse hakkınız da, Sonu kötü olur. Benden değil dayımdan kork. Orda racon kesildi. Yüzümüzü kara çıkarmayın dedi