- lisedeyim. küçücüğüm böyle. oldum olası hep iştah sorunu olduğumdan yaşıtlarıma göre hep zayıftım. neyse aylardır üst sınıflardan bi salağın tacizlerine mağdur kalıyorum teneffüslerde, çıkışlarda yetmedi oturduğum mahallede. rahatsızlığımı dile getiriyorum anlamıyor. salak öylesine rahat ki çünkü annemin ve babamın yaşamadığını biliyor, akşamları takip bile ediyor. baktım olacak gibi değil en sonunda öğretmene söyledim, işe yaramadı. belalı bi tipi bulup sevgili yaptım kendime, dövdürdüm öyle bırakmıştı. sevgiliyide sen daha iyilerine layıksın ben kanserim deyip ayrılmıştım.
- üni öğrencisiyim, normalde ankara'da yaşıyordum ama birkaç gün tatil olunca istanbula arkadaşlara gideyim dedim. bağdat caddesinde bi arkadaştan dönüyorum. yoldaki serserilerin tacizinden kaçarken -hatta bir tanesi penisini gösteriyordu bana- tesadüfen gördüğüm polise hemen koştum. nefes nefese memur bey şuradaki adamlar beni rahatsız ediyor nolur yardım edin dediğimde gülümseyip gevrek gevrek ama sende iyi gibilirsin deyince o gün anlamıştım en büyük düşmanımın erkekler olduğunu.
- para yetmeyince işe başladım. hem çalışıyorum hem okuyorum. gündüz okul, ikindiden gece 24.00 'e kadar bir barda garsonluk. haftasonları da var. ekmek paramın derdindeyim, çalışmaktan ömrüm boyunca asla kaçmadım. ben kaçmasına kaçmıyorum ama bazı müşteriler beni hiç rahat bırakmıyor. barda garsonsan ucuz kızsın, huursun, veriyosundur sonuçta. neyse yerin dibine soktuğum müşteriler oluyordu bazen bu tacizlerden ötürü. gene bir gün böyle bikaç ortayaşlı adamın olduğu bi masaya servis yapıyorum. birisi var ki allahım herif konuşmasıyla, laflarıyla beni zaten rahatsız ediyor ses çıkarmıyorum en sonunda popoma da elleyince elimdeki rakı dolu kadehi yüzüne fırlattım. olaylar olaylar. işten ayrılmak zorunda kaldım. bi süre günlük işlerle, borç harç içinde bitirdim üniyi.
- okul bitince aynı yaz atandım. adana'ya. aynı hastanede çalıştığım bir asistan vardı. aşık oldum ama çok pis aşık oldum. o da bana aşık olduğunu söylüyor. her açıdan uyumluyuz boyu boyuma, sokakta, evde, yatakta, müzik zevklerimize kadar. her şey ciddiye bindi, koydum kafaya evlenicem. herkes tatlı bi telaşta filan. bir gün bunun alkole düşkünlüğü konusunda saçmasapan bi kavga başladı, olay benim geçmişime geldi. ben seni her halinle kabul ettim ama deyince bende şalterler artmıştı, sen pavyondan kadın mı çıkartıyorsun diye çemkirip sonra rte gibi sen kimsin ki yaa diye bağırıp attım kendimi yollara. sonraları allah için bunun özrünü çok diledi, tekrar birleşmek için çok kişiyi araya soktu ancak benim gözümden çok düşmüştü. kırılmak değildi duygum bu kadar küçük bir adamla yapamazdım, sağlıklı bir eş olmasını geçtim sağlıklı bir baba bile olamaz diye düşünmüştüm. bakireliği sorun yapan insanları, bakireliğinden gurur duyan yetişkin kızları, evleneceği kadında bakirelik arayan erkekleri hayatım boyunca anlamadım ben zaten. neyse halen bekarmış zaten, dilerim en kısa evlenir mutlu olur.
- 6 ay daha hizmet süremi doldurup memleketim ankara'ya tayin istedim. artık daha sakin, daha içe dönük ve daha güçlü olduğum bir hayatım var.

tacizler mi hep devam etti/ ediyor her zaman her şekilde erkekler iğrençliklerine devam ediyor. en yapmaz dediğiniz adamlar bile fırsatını bulunca şekilden şekile giriyor. bu anlattıklarım yaşadıklarımın onda biri bile sayılmaz.

hayat zor kızlar. erkekler kendilerinden güçlü kadınları sevmiyor. güç ellerine geçti mi kafaları yiyorlar. sırf bu yüzden güçlü olun, erkeklere hiçbir zaman fazla değer vermeyin.