Gece sağa sola dönüp durdum , bir türlü uyuyamadım. Sonunda uykuya daldım. Sabah ablamın beni uyandırmasıyla uyandım. "Ne uyandırıyosun lan daha yeni yattım zaten" dedim. Uyku sersemi olduğumdan dolayı babamın hastanede olduğunu unutmuştum. Ablam"Hadi kalk kahvaltı edip babamın yanına gidicez." dedi.

Biz kahvaltı yaparken telefon geldi , ablam telefonu alıp odaya geçti ve fısır fısır konuşmaya başladı. Benden bişey sakladıklarını anlamıştım , derken ablam ağlamaya başladı. Onun ağladığını duyunca babama bi şey olduğunu anladım. Yanına gidip oturdum, abla "Babam" dedim. Yanağımı okşadı ve "Babamız" dedi cümlesini bitiremedi ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam etti. Olayı anlayınca bende gözyaşlarımı tutamadım.

Sömestr tatili hızlı geçiyordu artık. Babamın yokluğu hissediliyordu. Evi babam geçindirdiği için maddi durumumuz iyice zayıfladı.

Bir sabah geç kalktım ve salonda annem ve ablamın konuştuklarını gördüm. Bi işe gireceklerinden bahsediyolardı. Annem beni onları izlerken gördü. Bi iki saniye sessizlik oldu. Oğlum "Ben senin okumanı istiyorum. Ablanın okulu bu sene bitecek, ben ve o bi iş bulacağız" dedi. Anneme "Anne ben okumak istemiyorum o dıbına koyduğumun çocuklarıyla aynı yerde yarım dönem daha bile kalamam."dedim. Annem bir hışımla kalktı geldi ve bana tokat attı. Hayatımda ne annemden nede babamdan tokat yemiştim. "Ne biçim konuşuyorsun sen ,okuyacaksın güzel bi mesleğin olacak bizim gibi olmayacaksın"dedi.