Tatilin daha ilk haftasıydı. Zaman kıymetini bilmeyene hızlı gelir , Benim içinse yavaş geçiyordu.
Bir pazar günüydü ailecek evdeydik. Annem, babam,ablam,ben. Birde ablam vardı oda benim gibi okuyordu , üniversiteye hazırlanıyordu.
O gün ablam arkadaşlarıyla buluşmaya , annemde markete diye çıktı evden babamla ben kaldım. Bir süre sonra telefon geldi arayan annemdi "marketteyim babana söyle poşetlerim var" dedi.

Babam evden çıktıktan yaklaşık 30 dk sonra bir telefon daha geldi arayan yine annemdi "Oğlum baban fenalaştı hastaneye kaldırdık sen evde kal biz sana haber veririz dedi" ne olduğunu sordum kalp krizi dedi. Babam sigara ve alkol kullanmazdı ve sağlıklı bir adamdı, sürekli çalışmasıda onu dinç tutuyodu . Evde beklemeye başladım , hani demiştim ya zaman kıymetini bilmeyene hızlı gelir diye zaman benim için değerliydi fakat hızlı geçsin istiyordum bir an önce babamı görmek istiyordum. Telefonun başında endişeli bir şekilde bekledim saatler geçti , ara sıra uyuya daldım ama kalkmadım telefonun başından. Gece yarısına doğru sonunda telefon çaldı "Oğlum babanı yoğun baķıma aldılar sen bekleme bizi uyu sabah ablan gelicek eve" dedi.