yine genç kızlığın getirmiş olduğu ve bazen çok ağır baskılar yapan
elini tutucak
tuttuğunda hayaller kurdurucak
bir gönül yandaşı lazımdı bana

ilk bakışta kimse cazip gelmiyordu ama lazımdı
kim olduğunu bilmeden kapının çalmasını beklemek gibi
ufukta görünen her arabanın sizi gideceğiniz yere zütürecek olan mı? bakışı idi benimkisi

üniversitede ki rahatçılık
okulu, aileye hesap vermeden kırabilme lüksü
ve genç olmanın verdiği enerjiyi durduracak
ve bir nevi kötü şeylerden korunma taktiği olarak
sevgili iken iyi bir profil çizmek zorunda olunması gerektiğini düşündüğüm için
uzun süredir arkadaşlık yaptığım
hani hadi lan desem aşka koşucak bi delikanlıyla çıkmaya başladık
arkadaşken ki samimiyet
arkadaşken ki değişik konulardan konuşabilme yeteneğimizi kaybettiğimi anlamam çok da uzun sürmedi

zor bir kız değildim aslında
sadece bir genç kıza nasıl davranılması gerektiği konusunda
yeterli bilgiye sahip olmayan
sevgiliyi sahiplenmeyi köpek eğitimi şeklinde yapmaya çalışan
bir genç kızın bazı heveslerine müdahele ederek
hem özgürlükten hem aşktan kısan erkeklerle tanıştım sadece


kendi içgüdülerinde ne kadar haklı olsalar da
benim için anlayışta bir erkekte bulunması gereken özelliklerden bir tanesiydi

sözün özü arkadaşlığımızın başkalaşımı
beni olumlu yönde etkilemedi
hem aşkı yine yine yine yaşayamadığıma yandım
hemde artık tekrar arkadaş olabilme saçmalığının sıkıntılarını çektim
öyle ki doldukça taşan bir kap gibi
periyodik aralıklarda tekrar mı denesek boyutlarına gelmesi de beni ayrıca üzdü
anladım ki emin olmadan aynı çevrede bulunmaya devam edeceğin hiç kimse ile çıkmayacaksın Nisa

olacak olsaydı benim de hissetmem lazımdı
hem üzmemek hemde hatayı kendimde aramak adına tekrarlarımız oldu ama
her seferinde onunla dalga geçtiğimi düşünmesi
onu oyaladığım fikri
hayatını çaldığım iftirasına maruz kaldım
sonuç olarak büyük bir ahh alarak ilişkiye nokta koymuş olduk