Hastaneden cıktığımda beni derin bir sessizlik bekliyordu. Bu öyle bir sessizlikti ki bagırdıgımda sesimi bile yutuyordu. Bunca insan bunca cocuk neşe neredeydi. Hayat dolu olması gereken yer tam tersine resmen ölmüstü. Ordan oraya kosturan cocuklarin, korna calan arabalarin ve carpik kentlesmis apartmanlarin yoklugunu izlerken aklımdan tek bi dusunce geciyordu " Hangi mal çölün ortasına hastane kurar aq"

Hastanenin dışında beni resepsiyona goturecek herhangi bir şey bulamayinca hastaneye tekrar girdim.
Danışmadaki kadın hala beni cagiriyordu. Daha fazla dayanamayip yanina gittim ve dedim ki" resepsiyonun yerini bilmiyorsan iki dakikan var hızlı konus"
-"Efendim burası hastane burda resepsiyon olmaz"
-"O halde sabahtan beri ismimi anons eden gerizekalılar kim"
-"Biziz.."
Aman tanrım bu her şeyi açıklıyordu. Eger burda resepsiyon yoksa Aylin beni aramak istediginde yanlis yere gelmis olmali. Boylece onu daha rahat kacirabildiler. Danışmadaki kadını tutup sorguya çektim.
+Benim meslegim ne?
-Cerrah
+2+2?
-4
+Aylin nerde?
-Bilmiyorum
ilk iki soruya dogru yanit vermesi malesef 3. cevabın gercekligini inkar etmeme engel oldu. Dogru soyluyor olmaliydi.
Anlaşılan Aylini tek başıma bulmam gerekicekti. Nerden başlayacağımı kesinlikle biliyordum.