Küçük bir şehirde doğmuştum. Evin tek oğluydum en küçüğüydüm. Mutlu bir çocukluk geçirdim. Ancak büyümek ağır sancılar çektirecekti bana güzel yılların hatırına... Önce gibimsonik bir hastalıkla başladı her şey.Kan değerlerim gereğinden çok düşükmüş. Ergenliğime denk gelmişti hastalık aslında ben kendimi çok iyi hissediyordum yeni bir okula başlmıştım (orta okul ) ve ortam da güzeldi. ilaç kullanmam gerekiyormuş tamam dedik iğne dediler eyvallah dedik hiç bi sıkıntı yok gibi gözüküyordu.Ta ki 6 7 ay sonra fazlasıyla kilo almaya başladımı fark edene kadar.1 yılın sonunda yaklaşık 110 kg ulaşmış bir danacıktım.Bu benim için büyük bir yıkımdı beyler... Nese konuya yaklaşalım okulda 2.yılım 7. sınıftayım yani. Ergen arkadaşlarımın dalga konusu olmuştum hayat gittikçe zorlaşıyordu ama asla ezdirmezdim kendimi oldum olası geri vites bilmez bir tiptim. Sınıfta bir kız vardı adı mehtap... Mehtap nasıl bir mehtaptı biliyor musunuz boyu biraz ufak bembeyaz bir teni dolgun dudakları çok düzgün bir burnu buz mavisi gözleri vardı. Kirpikleri o kadar güzeldi ki o göz rengine başka türlü bir kirpik yakışmazdı kaşları ise potrenin altına atılmış karizmatik bir imza gibi tamamlamıştı. Kız nefesimi kesiyordu beyler. Sınıfa girdiğimde ilk baktım şey onun sırasıydı, tenefüslerde dönüp dönüp bakardım herkes farkederdi bir o fark etmezdi. Arkadaşlarımındalga konusu olmuştum olum o kız sana bakar mı ayının aşkı felan tarzı hayvanlıklar işte. Haklılardı da kız beni görünce korkuyordu amk üstüne düşerim diye.Ben kulak asmıyordum ama çok da eleman dövdüm kıza yavşadı diye kızla da konuşabilirdim özgüven doğuştan yüklüydü ben de ama olmayacağını biliyordum böyle güzel güzel kalsın diyordum .