Duvarda ki antika saate baktığımda saat 06.00 geliyordu yaklaşık yarım saat vardı güneşin doğmasına insanların işlerine gitmesine ve benim hapsimin başlamasına tam 37 dakika vardı. Arkamı dönüp yüksek sesle bağırdım.”Yakup sıcak içeceğimi hazırla ve salona getir.” Dedim. Yakup benim en sadık dostumdu. Gözleri kör ve sadık bir dost onunla bundan 5 yıl önce tanışmıştım. Kuğulu parkta gece 2 civarıydı temmeuzun başlarıydı kendime yemek bulmak için çıkmıştım dışarıya yanımdan üstü başı yırtık bi adam geçiyordu. Beni göremiyordu ama hissedebiliyordu kendi kendime işte bu gece ki yemeğim diyerek takip etmeye başladım. insanların göremeyeceği bir yere geldiğimizde iyice yaklaştım bir anda durdu bende durdum. “ Seni hissedebiliyorum ne istiyosun benden, benim gibi kör ve evsiz bir adamdan ne istiyorsun param yok.” Dedi. Sanki parasına ihtiyacım varmış gibi nasıl olsa birazdan ölücekti ve ona ne istediğimi söylememde pek bir sakınca görmüyordum. “Kanının tadına bakmak istiyorum bu gece çok acıktım ve sanırım bu gecenin şanslısı sensin.” Dedim. Güldü neye güldüğüne anlam veremedim iyice yanına yaklaştım tam karşısındaydım nefes alış verişini duyabiliyordum ama kalbi nedense hiç hızlı atmıyordu korkmamıştı benden bu duruma biraz sinir ve öfkelenerek sordum. ”Benden korkmuyomusun seni şuan öldürücem ve benden hiç korkmuyomusun.” Dedim. Yüzünde bir gülümseme oluştu siyah gözlüklerinin altında sanki gerçekten gören bir çift göz vardı. “Neden korkayım ki istediğin sadece kan yeteri kadarını al ve beni ölmeden önce bırak ölmek için daha çok gencim.” Dedi ve sözünü bitirdi.