Sınav bitti, sınıfa gitmiştim. Yüzüm düşmüştü, kızmıştım, ilk kez ona karşı nefret duymuştum. Sınıfa girince ilk neco sormuştu kanka sınav kötü mü geçti diye. Anlattım bütün olanları ona, klagib tesellileri vermişti. Kanka dert etme düzelir falan filan.. Beyler ve Betül ile ayrılmıştık arık. Evet beyler bu kadar basit mi? Evet bu kadar basit. 4 satırlık mesajla bitirmiştik 4-5 aylık yaşadığımız her şeyi. Ondan sonra hiç mesajlaşmadık, konuşmadık. Zaten ben eve gidene kadar msn den facebooktan çoktan engellenmiştim bile. inanın hiç üzülmemiştim. Kendime kızgındım ama aylardır ilk kez kendimi özgür gibi hissetme duygum hepsini bastırmış ve beni rahatlatmıştı. Birazcık necodan bahsetmek istiyorum. Neco lisede ki en yakın arkadaşımdı, şuan sadece bile sadece dostum değil aynı zamanda sırdaşımdırda. Necoyu, orta okuldan tanırdım. Muhabbetimiz hiç yoktu. Neconun olduğu sınıfla bizim sınıf sürekli kavga ederdi. Gerçi neconun pek kavgayla gürültüyle işi olmazdı. Ama yine de hoşlanmazdık birbirimizden. Hele bunun üstüne lisede aynı sınıfa düşmemiş ve en yakın arkadaş olmamız bu hayatın ironisi olmalı.