kalk gidiyoruz dedim. benden bişey bekliyodu beyler, onu şaşırtmamı, bi nevi tavlamamı istiyodu ilk zamanlar gibi. buna ihtiyacı vardı. soru sormadan takıldı peşime. bize gidiyoduk. arkadaslara özet geçtim mesaj attım hemen. eve girdik. dediklerimi yapmıslardı. . 2 kişi pes oynuyodu digerleride çerezlerle onları izliyodu. gülüyolardı. bizi görünce şaşırmış gibi yaptılar, kalktılar tanıştılar. hepsi cok iyi adamdı. bilirlerdi bi kız olan ortamda dikkat edilmesi gerekenleri , yavşak hareketler falan hiç birinin tarzı değildi. ne onlar, niye geldigimizi sordu ne biz bişey açıkladık. içeceklerimizi cerezlerimizi alıp ortama ayak uydurmaya calıstık. begümde çok tatlı bi şaşkınlık vardı. ortamdan biri gibi davranmaya çalısıyodu, istedigim gibi. sanki begüm hep bizimle takılıyomus. sanki benim manitammış, ve benim arkadaslarımla da cok yakın arkadasmıs gibi bi ortam yaratmaya calısmıstık. merveyle hiç böyle bişey olmamıştı. cok güldük. o gün. begümün aklını o karışık sorulardan uzaklaştırmaya çalışmıştım. öyle de oldu. bi arkadas vardı, adına emirhan diyim. hani olur ya her ortamda digerlerine göre daha komik biri. bizim ortamda o emirhandı. cocugun her konusmasında bi komiklik arıyodu insan, mimikleri falan cok tatlı bi adamdı. cok komikti. hatta yine bi esprisinde cok gülmüstük, begümde kahkaha atınca, oturarak pes oynuyodu bu arada emirhan. sakasına tekme attım bisey demeden. sanki " lan sen begümü tavlamaya mı calısıyosun, güldürmeler falan" havasında. herkes anladı zaten. begümde anladı, güldü