Bir aksam dedemlerdeydim. Evin telefonu çaldı, dedem telefonu cevapladi.
-Alo..

alo demesiyle yere yığılması bir oldu. Babaannem koştu hemen yanina ben ise donup kalmistim. Beler olduğuna anlam veremedim ev tefona kostum hemen. Telefondaki ses babamin yakin arkadasi ahmet amcaydi. "Baban"dedi, o an gözümden yaslar akmaya başladı. "Askeri konvoyda pusuya düşürüldü, Basimiz sağolsun " gozumu actigimda hastanedeydim. Biran için hepsinin rüya olmasini istedim. - ama değildi- Üvey annem basimdaydi sanki zorla agliyodu. "Timsah gozyasi"diyebilecegniz türden bi ağlama.