Yüzümü iyiden iyiye ısıtan güneş ışığı sabahın 6sında uyanmama sebep olmuştu. Oysaki mesainin başlamasına 2 saat vardı. Buğulu camdan içeri sızan güneşin gücü beni yatağımdan kaldırmaya yetti..
Duş almalıydım. Kafamda yoğunlaşan düşüncelere aldırış etmeden kendimi sıcak suyun altına bıraktım. Fakat bu keyif fazla uzun sürmedi malumunuz memur maaşı,su faturasını düşünmek lazımdı. Tekrar yatak odama geldim üzerime kırmızı lakos geçirdim, bacaklarıma kot pantolon .Çoraplarımı ve terliklerimıde ayagıma gecirdikten sonra mutfağa geçtim. Bekar evinin cilveleri işte
Sizi hiçbir zaman hazır bir kahvaltı masası beklemez. Buzdolabı bana sırıtıyordu adete.Bu gülüşü geri ceviremezdim kapağı açtım. Soğuk hava yüzüme çarpınca üşüdüğümü hissettim. Beni kendime getirmişti buzdolabının stabil soğuğu.
Her sabahki gibi yumurta. Evet omlet. Vazgeçilmez,vazgeçilmek istense aç kalınacak besin. Fazla secenegim yoktu zaten saat 7ye yaklaşıyordu. Karnımı doyurup çıkmam lazımdı. Yumurtayı bir kaba çıtlatıp, çırpmaya başlamak üzereyken telefonumun yükselen zil sesi bu mutlu anı bozmaya yetti. Arayan yardımcım Cenk'ti...