Sevgili ömer abi, sen bu hikayeyi yazmaya başladığından beri seni takip ediyordum. o sıralar okuldaydım ve her gün acaba bugün neler oldu hikayede diyerek heyecanla okudum. Canım sıkkın olduğunda senin hikayendeki satırlar benim can sıkıntımı aldı. Çok yorgun olduğum zamanlarda hikayen bendeki tüm yorgunluğu aldı zütürdü. inci sözlüğe üye değildim fakat hikayenin her bir satırını virgülüne kadar okudum. "Bu gece çok sakin yazan eden yok ben kaçtım" "hikayeden mi sıkıldılar acaba dedim ama ne olursa olsun bu hikayeyi bitiricem" dediğin zamanlarda bile ben aslında buradaydım. O satırların hepsini okudum. Attigin resimlerle heyecanlandım. Ben eylülü seni ve diğerlerini çok sevdim be abi. 2. Finalde üyelik aldım buradan ve ben de kendi düşüncelerimi yazdım. Umarım eylülün ile çok mutlusundur dedim. Bu hikaye kurgu diyenlere verdiğin cevapları tebrik ettim. Ben senin hikayene inandım. Ama dünkü finalden sonra senin arkandan atıp tutanlara bir şey diyemedim seni savunamadım, hikayemizi savunamadım. Çünkü ben bu hikayenin kurgu olmadığına inandırmıstım. Benim kafamda da soru işaretleri kalmıştı. Tarih olayını ben de fark etmiştim. Senin hikayeni bozduysam özür dilerim abi ama ben senin yaşananları yazıyorum deyişine inandım hep. Senin güzel canın sağolsun. Benim hayatımda abim olmadı. Amcam ya da dayım da olmadı. Sen bana bu 3 ay boyunca hepsi oldun. Hiçkimsenin hicbir şeyi iken herkesin herşeyi oluverdin. Her aksam evlerimize misafir oldun. 5 dk geç kaldın insanlar kaza mi geçirdi başına bir şey mi geldi diye evham yaptılar. Herkesin hayatına renk kattın. Seninle güldük ağladık. Diken üzerinde olduk çoğu zaman. Emreden kötü kenandan nefret ettik. Biz senin hikayeni çok sevdik gerçekten. Sana sitem edenler bile seni önemsedi seni sevdi abi. Öyle olmasa bu başlığa gelip neden bir şeyler yazsınlar ve neden iyi ya da kötü eleştiri yapsınlar. "Sitem sevgiden dogar" bence abi. Umarım hep bizim ile olursun. Bizi unutmazsın ve sevgiyle hatırlarsın. Çünkü biz seni çok sevdik gerçekten .