beyler okuyanlar şukulasın da ben de öylelikle göreyim amk, saat başı buraya bakamıyorum, şuku gelince anlarım.

En iyi kabiliyetim yazmak, o halde ben bu kıza yazarak açılmalıyım.

O hafta sonuna kadar bir daha Melek gelmedi, Pazar günü işteki ilk ayımı doldurmam sebebiyle maaşımı çektim, Emine ablaya da jest olarak minik bi çiçek almıştım, anlayışından ötürü, yurda dönüp borcumu ödedim, rahatta takılıyorum artık anlayacağınız. Çiçeği verdiğimde gerek olmadığını söylemişti ama böyle şeyler gerekli beyler.. Neyse,

çıkıp bana en yakın avm'nin D&R 'ına giderek, küçük bir zarf aldım.
E tabi o zarfın içine sığacak şekilde de bir kart..
Daha sonra avmden çıktım, bir züccaciyeye giderek anahtar ile kilitlenebilen bir kutu aldım. Yurda döndüm.

http://4.bp.blogspot.com/...Kutular%C4%B1+2014-05.jpg kutu neredeyse bunu aynısı.

http://www.toptanzarf.com...50_max.jpg?rev=1364902256 zarf da buna benzer

http://g02.s.alicdn.com/k...ll-gift-card-envelope.jpg kart da bu.

beyler bir önceki hikayemde hazırladığım hediyeyi de ayrıntılarıyla anlatmışımdır, bu şekilde yapmamın sebebi, bu tür şeylerin sevgilisi olan arkadaşlara falan yardımcı olması.

neyse..

Aldığım karta "bu anahtarı hiçbir zaman kaybetme, çünkü bir gün ihtiyacın olan tek şey bu olacak." yazdım.

kutunun anahtarını ve kartı zarfa koyarak yarın işe gitmek için giyeceğim poların içine koydum.

bugünden sonra yapmam gereken tek şey Melek'in mekana geldiği bi gün Melek'e ve kimseye çaktırmadan bu zarfı onun çantasına, ceketine vs yerleştirmekti..

tabii önce sevgilisi olup olmadığını öğrenmem gerekiyodu.

Pazartesi günü Emre'nin yanına gittim ve..

- "abi bugün erken çıksan da şöyle seninle biraz dertleşsek olur mu ya?"
+ "hayırdır charly bi sıkıntı mı var?"
- "ya yok da, bi konuşsam rahatlıcam.."
+ "tamam ben Erdinç abiye haber vereyim çıkarız.."
- "sağolasın.."

işin ayrıntılarını anlatmıyorum beyler, sadece şunu bilin, artık bir komiden daha çok o işyerinde bi garsondan farksız hareket ediyordum. maaşımla ilgili bi konuşma geçmedi aramda Erdinç abiyle, zaten kazandığım para da benim borçlarımı ödememe ve cebime para atmaya yetmişti, ben de ses etmiyordum.