Sabah alarm eşliğinde kalktım. Alarmım gece güzel geliyordu oysa. Ne diye sabah hırçınlaşıyor ki ? Telefondan alarmı kapattım. Kalkıp kahvaltımı yaptım. Kahvaltımı her gün yapardım. En sevdiğim şey kahvaltıydı. Saatlerimi ayırabilirdim. Kahvaltı yaptıktan sonra üstümü giyindim. Çalıştığım yer hastaneydi. Bu yüzden siyah dar pant. üzerine salarş gri bir t-shirt ile yetiniyordum. Topuklularla aram hiç iyi değildir. Spor ayakkabı giyerim hep. Topuklu da saçma gelir zaten bana. Giyindim ve evden çıkarak kapımı kilitledim. Tam ben kapımı kilitledikten sonra karşı dairenin kapısı açıldı. Siyah takım elbisenin içine beyaz gömlek ve siyah kravat giyinmiş bir erkek çıktı kapıdan. Yüzü sıradan erkekti işte. Ama fiziği güzeldi. Cenazeye gidiyor herhalde dedim içimden. Ben onu süzerken oda bana baktı ve "neye bakıyorsun sen?" dedi kendini beğenmiş bir şekilde. "Allah rahmet eylesin." dedim bende. Bu sefer alaycı bir gülüş ile "ne için dedin onu sen?" dedi. O benimle saygıda kusur ederek konuşsada ben saygımı bozmayarak ve leydiliğimi konuşturarak "cenazeniz var galiba.. üstünüze bakarsak?" dedim. "ha eyvallah!" deyip cevap beklemeden gitti. Ne tuhaf adamlar var dedikten sonra o ne kadar karşımda olmasa da "bunun teşekkürü olmaz,ne için eyvallah diyorsunuz? neyse işe gitmem lazım iyi günler!" dedim ve gittim. Bizde böyle. Biz diyalogu karşımızda kişi olmasa bile tamamlarız.