o an yatağa uzandım nefesim kesilmiş şekilde beklemeye başladım. gelmez kimse dedim ama ayak sesleri halıya bastıkça daha çok belirgin hale gelmeye başladı. o anda aklıma duayı okumak geldi. onu da yapamazdım abdest yoktu. içimden bir ses yapsam da işe yaramayacağını söylüyordu. bazı kapılar bel hizasının üstünden kare camlıdır. benim bulunduğum odanın kapısının üstünde de 4 adet ufak kare cam vardı. en üstünde de yarım ay şeklinde camlıydı. kalkayım mı kalkmayayım mı derken ayak sesi kesildi. salondaki şölen ise tam gaz devam ediyordu. en azından ayak sesi kesildi derken kapının cdıbına 4 kez bir el vurdu. başından aşağıya doğru buz gibi bir soğukluğun aktığını hissettim. adeta tüm canım, enerjim o soğuklukla vücudumu terk etti. salondaki ses de kesilmişti. yarım saat kadar öylece kalakaldım. o an içeri anam babam girse bile kalpten giderdim. ama yarım saat sonra aklımda bir söz parıldadı. "araplar tekin olmayan yerlerden geçerken yanlarına keskin ustura alırlardı." ve gözlerimi odanın içinde gezdirmeye başladım. aradığımı bulmuştum.