artık olan olaylara iyice kafayı takmıştım. neydi bunlar, nasıl def edilirdi. en iyi tutar kapı ayetel kürsi'ydi. ir çok hadiste çelikten zırh gibi bahsedilirdi. yarım yamalak çocukluktan kalma biliyordum ama bu sefer savaş açar niteliğinde tamdıbını ezberlemiştim. zaman geçtikçe olanları normal görmeye başladım. biradere bir kere olayı anlatmayı denediysem de "lan yürü git" diye azarlamıştı. yıllar boyunca benzer bir olay yaşamadım. ta ki üniversite 1.sınıfa kadar. o zamanlar çömlerin bir numaralı tatili 29 ekim tatiliydi. ben de herkes gibi yarı tatil yarı da dersleri asıp memlete gelmiştim. ailem hala bağ evindeydi ben ise merkezdeki asıl eve gitmeyi kafaya koydum. e hala lise arkadaşları falan oradaydı. bastım gittim. gündüz arkadaşlarla takılıp akşam eve geçtim. eskiden tvlerde gece kırmızı noktalı filmler olurdu. gençliğin azgınlığı da var. bozduk abdesti yayıldım yatağa. gece neredeyse 2-3 arası olmuştu. bina da apartman dairesi ve çok nezih insanlardan oluşuyordu. çıt yok binada. tam gözüm kapandı kapanacak salondan bir bebek ağlama sesi geldi. salondan diyorum çünkü ses çok netti. ağlama sesi 3-5 saniye içinde kahkaha sesine dönüştü. ne oluyoruz demeden salondan onlarca insanın konuşma, kahkaha sesleri gelmeye başladı. zannedersin bizim evde parti veriyorlar. hırsızdır lan dedim ama kime yediriyorsun. çalsın gitsin ne varsa diyorum içimden ama çok iyi biliyorum ki alakası yok. o anda ya buraya gelirlerse ne yaparım diye düşünmeye başladım. gözlerimi kapatıyorum ama yok. kalbim göğsümü parçalayacak gibi atıyor. sese biraz kulak verince farkettim. tarifi zor olsa da betimleyecek en iyi kelime şu: tek ağızdan çıkan çoklu ses. ve ben sesi dinlerken başka bir ses daha duydum. antrenin halısından hışırtı şeklinde ayak sesi duyuluyordu ve ses gittikçe kaldığım yere yaklaşıyordu.