o gün yine ayşe'yi eve ben bıraktım. kendi evime dönerken de daha güvenli bir yoldan gittim. haa bu arada ayşe internetten öğrenmeye başlamıştı gitarı. nothing else matters falan açlıyordu. kusura bakmayın panpalar gitarı verme kısmını atlamışım.
çok dağıttım ama kusura bakmayın devam ediyorum.
vizeler falan derken pestilimiz çıkmıştı 2 hafta boyunca. baktım duman konseri var, ahmet'e söyledim. sevinç de gelsin hep beraber gidelim diye. tamam dedi.
nurşen teyzeden ayşe için izin aldım ve biletleri aldık. -duman konserine vereceğiniz parayla çok çok iyi konserlere gidersiniz-
neyse konser geldi çattı girdik içeri. malum, içerisi ana baba günü. "batuhaaaaaaaaaaaaan" diye çığlık atan ibfci kızlar yetiri sayıda vardı.
konser başladı, eğleniyoruz. yanıbaşımdanı çalmaya başladılar. attım elimi ayşe'nin beline, iyice kendime çektim. batuhan o güzel soloyu atarken ayşe'yle tüm hatıralarım gözümün önünde geçti.
3 saate yakın sürdü konser. parası tuzluydu, ama hakkını veriyordu lan adamlar.