karmaşa

Herşeyin başlangıcı mı demeliyim yoksa herşeyin bitimi mi? Yaklaşık bir aydan beri saçma sapan duygular içindeyim. Kokusunu, bakışını dahi bilmediğim birine fena düşmüştüm*. Bu hayatıma renk katan şahısla whatsapp grubunda tanıştık. Ama olaya bakın olaya, geçen seneden beri bu şahısın telefon numarası bende kayıtlı. Ama ne ben farkettim ne de o... işte yine gruptayız müzik konusu açılmış birileri birilerine laf çarpıp duruyo. Tabi ben ne yaptım hemen bi el attım. Araya kaynadım. Bu şahısla kavga etmeye başladık.. Neyse işte bunu gruptan attılar tabi ben hızımı alamadım özelden yardırdım da yardırdım. En sonunda kavga bitti normal konusmaya başladık. Konusması falan baya hoşuma gitmeye başladı. Neyse işte bigün hislerimizi ortaya döktük. Karşılık alamayacak olmam düşüncesi beni çok korkuttu. Ve sonucun olumlu olması mideme kramplar girmesine neden olmuştu. 500 kilometre uzağımdaki şahısa ciddi bağlanmıştım. 500 kilometre olabilirdi fakat hep yanımdaydı... Kıskanması ilgilenmesi beni hiç kırmayışı çok hoşuma gidiyodu. Hala da gidiyo her ne derse desin. 1-2 haftayı geçirdik. Hayaller başladı. Kendi ellerimizle, düşlerimizle kurguladığımız minik bir dünyamız oldu. Her şey tam anlamıyla mükemmeldi. Eksileri olmayan bir dünya kurgulamıştık. Sonra yaptığımız şeyin saçmalığını anladım hiç göremediğim kokusunu bilmediğim şahıstan daha çok uzaklaştım. Her zaman en iyisini istedi. Zarar görmemi hiç istemedi istemezde. Şimdi belki hata yapıyorum. Büyük bir hata. Ondan iyice kopuyorum. Kopmam gereken son kişi ellerimin arasından kayıp gidiyor. Gözlerimin önünde "biz"in bitmesine izin veriyordum. Bunu yapmamam gerekiyordu ama kendimi kaptırmamam da gerekiyordu. Belki ona ne kadar çok seni seviyorum desem anlamayacak inanmayacak. Ama yemin ediyorum vallahide billahide seni çok seviyorum. En son yapmak istediğim şey seni üzmek. Yanımda olsan burnundan öper gülüşünü zihnime kazırdım. Özür dilerim "biz"i hayal kırıklığına uğrattım.
Şuan bu şahıs aramızda ve büyük ihtimak bunu da okuyordur.
-egoistlerikilemesi-