Neyse, ertesi gün mekanın sakin olduğu bir ara Emre'nin yanına yaklaşıp Erdinç abinin nerelerde olduğunu sordum..

- "Bilmiyorum charly, patronu sorgulamak bize düşmez ki"
+ "Doğru da ben başlayalı bir ay olacak nerdeyse, patronumu tanımak istedim kanka"
- "bu işler karışık charly, Erdinç abi gider gelir, kafasına göre.."
+ "anladım, evli mi peki?"
- "evet, kızı var bi tane, 17 yaşında, bazen gelir buralara.."
+ "ha, biliyorum, geçen karşılaştık, adı Melek dimi?"
- "evet, başka bilmek istediğin bi şey var mı?"
+ "yok kanka ya, ben kaybolup nereye gittiğini merak ettim, ha bi de geçen adam gelmişti ya o mesele neydi?"
- "karışık karışık boşver sen.."

dedi ve uzaklaşarak içeri girdi. tavır mı yapıyordu bu amk kertenkelesi anlayabilmiş değildim. ama anladığım bi şey varsa, o da şu an Melek hakkında bi şeyler öğrenmek için doğru zaman olmadığıydı. işe devam ettim, içimden de işe odaklanmam gerektiğini söylüyordum kendime. yeteri kadar düşünmüştüm, beni düşünmeyen birini..

Ben buraya para kazanmaya, borçlarımı ödemeye gelmiştim, varolan borcum vardı ve onu ödeyip para biriktirmeye başlayacaktım. ne aşkı ya? hem de patronun kızına. işine bak charly, kız seni gibleyip mekana bile gelmemiş bi daha ne aşkı?

o gün işime odaklandım, Erdinç abi öğlen 2 gibi geldi ona da her zamanki gibi davranarak aramızın daha iyi olması için çabaladım.
Günler bu şekilde devam etti, işin temposuna alıştım, işe de alıştım hatta bazen sipariş aldığım zamanlar da oluyordu. Tabii bu olayın sebebi Emre ile aramın iyi olmasından başka bir şey değildi, ben ne zaman sipariş almaya gitsem o görmezden geliyordu, sipariş almama izin veriyordu.

Okul hayatın noldu amk diyenleri duyuyor gibiyim. Üni'de çok başarılı bi grafiğim yoktu beyler, zaten dersleri ipleyen biri değildim, bi de bu sınıf hazırlıktı, çok da mühim değildi yani. Dediğim gibi son derslere girmiyor, çıkıyordum. Sınıfın bi çoğuyla arkadaştım ama yüzeysel bi arkadaşlık.. Benim güvendiğim arkadaşlıklar lisede kaldı beyler, ünide yok öyle 3 kuruşa 5 köfte.. herkesin işine yaradığın kadar varsın, işe yaradığın kadar seviliyorsun ve işe yaramadığın an, şut. istisnalar vardır elbet, ama ben bunlara rastlamadım. Ya da henüz farkına varamamıştım sağlam arkadaşlıklar kuracağımın..