***
önce izmit'e döndüm, o defteri yazıldığı yerde okumak için.
ömer gittikten sonra emrah hilmi abi'nin yalı çapkınını yaktığı için binemedim ona bir daha hiç.
sahildeki bankımıza gittim, orda okudum defteri.
işi gücü bıraktım. aralıksız 1 günde okudum ömer'in bu deftere yazdıklarını.
utandım, sevindim, mutlu oldum, ağladım, güldüm.
son satırları okumaya başladım.
ömer'in bizi bu sahilde emre ile birlikte gördüğünü okudum,
içim parçalandı,
ömer'in gizlice odama girip emre'nin verdiği çantayı karıştırdığını, içindekilere baktığını gördüm,
içim parçalandı.
ömer'in ısrarla o resmi kendisinden geri alıp emre'ye geri verdiğimi düşündüğünü okudum,
içim parçalandı.
ömer'in sırf bi inat uğruna, benden uzaklaşmak uğruna belki hiç mutlu olamayacağı bir kadınla evleneceğini okudum, içim parçalandı.
yeni bir hayat kurulana, bu defter benim elime geçene kadar ömer'in beyoğlunda bir durakta çalışacağını yazdığı satırları okuduğum an koştum beyoğluna.
defterde tarif edilen yerdeki tüm durakları gezdim tek tek.
sonunda buldum ömer'in çalıştığı durağı.
ama "ömer gitti abla" dediler.
ne de kolay söylediler.
bu satırları okudukça "aptal ömer" dedim hep içimden.
olayın aslını hiç bir zaman bilemeden gitti ömer.
ben o resmi ömerden hiç almadım, prensesin günlüğünde daha çok safken vermiş olduğum bir söz vardı emre'ye ama boncuk ömer sözü değildi ki bu tutulmadan ölünmesin, saf ve aptal bir kızın verdiği bir sözdü kendince. o resmi ben hiç almadım. satırları okudukça o resmi alabilecek tek bir kişi olduğunu anladım. ömerin göremediği şeyi gördüm. ceyda'nın numarasını buldum ve aradım onu. fotoğrafı tarif edip "sen mi aldın ceyda, aldıysan söyle, çok önemli" dedim, utana sıkıla da olsa onu ömer'in çocukluk resmi sanarak kendisinin aldığını itiraf etti. ben emre'nin verdiği çanta'ya sadece göz ucuyla baktım. artık benim için hiç bir anlamı olmayan resimler ve eşyalarla doluydu. ben artık ömer'e aşıktım. o akşam sen taksiye çıktığın gün ben aysel'in yanına gittim bu çantayla, olanları anlattım ona, sonra yaktık bu anlamsız anıları, içindeki resimlere bile bakmadan yaktık. sana söylemeyecek olsam aysel'in yanına gider miydim hiç, ona anlatır mıydım. sadece emre'nin adının bile huzurumuzu bozmasını istemedim, nişanımız olduktan sonra anlatacaktım her şeyi. o yüzden sen bana son gün "o resim o çantada mıydı" dediğinde sana yalan söylememek için "bilmiyorum" dedim, çünkü allah belamı versin ki bilmiyordum, sen ise bu resmin dünya üzerinde sadece tek kopya olamayabileceğini düşünemeyecek kadar salaksın ömer. aptalsın. hem de kocaman bir aptal. ama çok da kızamıyorum. eğer belki de yalansız gelseydim sana, sen de bu kadar kolay gitmezdin belki ve şimdi dönmen için yazıyorum bunların hepsini.
sensiz çok zor her şey be ömer'im.
senin yaşadığını bilerek sana dokunamamak, sevmesen de bir başka kadının koynunda uyuduğunu bilmek, çok zor ömer'im.
ben tam 3 aydır her gece sadece sen oldum be ömerim.
senin davrandığın gibi davrandım insanlara.
sen gibi okudum buraya yazılan her şeyi.
jargona uymak için senin asla kullanmadın "bin" kelimesini kullandım onlara,
kızma bana ömerim.
kırmadım ben hiç kimseyi.
beni yani aslında seni seven herkesi sevdim ben.
konuşma yapalım dediler, skype açalım dediler,
ona da buldum bi yol.
evde internet radyosu yapan, sesi senden biraz daha ince olsa da ilk dinlediğimde sen zannederek yüreğimi çarptıran sesi duydum,
berkin'i duydum, onu buldum.
onu da alet ettim bu yalana,
tam 3 gün boyunca anlattım ona tüm bu yaşananları.
o da her gece senin sesin oldu be ömer,
biz tıpkı sen gibi kırmadık yani hiç kimseyi.
ben anlattım bizi ömer.
anladılar onlar beni, anladılar boncuk ömer'i.
sadece bi defa yanlış anladılar beni.
prensesin günlüğünde, benim günlüğümde yazan "ömer ablasına ağladığımı zannederken ben çocukluk resmimize bakarak bize ağlıyordum emrem" lafımı anlamadılar.
o zaman ablan daha ölmemişti ki be ömerim.
orda ben ablanın hastalığından bahsetmiştim.
çok kızdılar bana.
ama belki de kızmaları gerekiyordur diye düzeltmedim hiç.
ben her gece sen oldum ömer.
sendeki beni tasvir edebilmek için yazdım bütün bunları,
senin beni nasıl gördüğünü,
senin beni nasıl sevdiğini,
senin insanlara nasıl baktığını görebiliyorum artık.
yemin ederim.
aldığım en büyük hayat dersi sensin,
ne olur dön de şükür sebebim ol yeniden.
ne olur gel de bayram sabahı olsun her sabah ayazım.
ne olur duy beni ömer.
bak bana,
ben artık senim.
sen gibi bakmıyor belki gözlerim,
ama sanki tıpkı sen gibiyim...

benim tek umudum sensin boncuk Ömer...