*
veda ateşi hepimizin yakmıştı yüreğini.
geldiğimiz arabalara binerek ayrıldık ordan.
o gün onları son görüşüm olacaktı.
nasıl alışacak, nasıl yapacak, nasıl edecektim bilmiyordum ama yapacaktım.
eve giderken mert'i aradım.
durumu kısaca özetledim mert'e.
sadece gideceğimi söyledim.
yardıma ihtiyacım olduğunu söyledim.
50 bin TL borç istedim avukat mert'ten.
daha fazla parası olduğunu zaten biliyordum.
bu para onun için bazen tek bir davada kazanabildiği bi paraydı.
öyle paraya tapan bir adam da olmadığı için zor durumda olduğumu bildiğinde tereddüt etmeden bu parayı bana vereceğini biliyordum.
hesap numaramı verdim.
-para pazartesi günü hesabında. dedi ve çok teşekkür ederek kapattım telefonu.
geriye bir tek aysel ve annem kalmıştı.
annemle eve gidince konuşacaktım.
ama aysel'in yanına nasıl gideceğimi bilemedim.
hatta gidip gitmemekte bile kararsızdım.
aysel'in her şeye rağmen hala beni sevdiğini biliyordum.
gitmeme en çok o karşı çıkacak gerekirse bu gitme işini eylül'e söyleyerek yoluma taş koyacaktı.
o yüzden gidemedim aysel'e.
çok istesem de gidemedim.
ona bir not bırakmayı tercih ettim.
kalemi kağıdı elime aldım ve başladım yazmaya.
yazdığım notu bir zarfın içine koyarak kapısının önüne bıraktım aysel'in.
yarın o notu gördüğünde ben o gecenin sabahından çoktan gitmiş olacaktım.
eve döndüm.
gözlerim ağlamaktan kan çanağına dönmüştü.
annemin ve eylül'ün durumu farketmeme durumu yoktu.
ikisi de "ne oldu" dediler benim o halimi görünce.
annem şimdilik erteleyip dışarı çıkarttım eylül'ü.
o banka getirdim eylül'ü, sahildeki banka gittik eylül'le.
yol boyunca "ömer iyi misin bitanem" diye sordu hep.
-iyiyim hayatım, emrah'la konuştuk, duygusal bi konuşma oldu da kaydım gittim biraz işte. diye cevapladım.
çok ikna olmasa da inanmıştı eylül.
başlarda ona veda etmeden gitmeyi düşünsem de sonra bunu yapamayacağımı anladım.
düşüncesi bile içimi fazlasıyla sızlatıyordu.
ama "ben gidiyorum" demek de olmazdı.
hem desem bile eylül hiç bırakır mıydı,
yine inandırırdı yalanlarına.
kandırırdı beni, kanardım gözlerine.
ona hem veda edecektim hem de gideceğimi belli etmeyecektim.
-eylül. dedim bankta otururken.
-efendim bitanem. dedi
-seni çok sevdim ben. dedim
-biliyorum hayatım, ben de seni çok sevdim, zaten o sayede görmedik mi bu günleri. dedi
-haklısın. dedim
-da nerden çıktı şimdi bu, bi garipsin bu akşam. dedi
-ben seni hep sevicem eylül, bunu biliyorsun di mi? dedim
-ömer, korkutuyorsun beni ama, yeter. dedi
-senden bi şey isteyebilir miyim? dedim