Yukarıda yangın merdiveni vardı.Bu sefer oradan aşşağı inmeye başladık. Buraları biliyor gibiydiler.Dar yerlerden giderek belediye parkına geldik. Burası daha sakindi ana caddeye kıyasla. Bende elime bir sopa aldım. Elimizden geldiğince hızlı bir şekile haraket ettik. Daha sonra grubun liderine;

+Benim yarın arkadaşlarımla buluşmam gerek
-Nerede buluşacaksınız?
Ona nerede bulşacağımızı anlattım
-Harbi malmışsın
+Neden?
-Arkadaşlarına gerçekten oraya gitmelerini söylediysen yarın onlara yem olacaklar

Sinirlenmiştim.

+Ne olursa olsun oraya gideceğim.
-Tamam keyfin bilir. Yarın 6 ya kadar bizimle takılır sonra gibtirolup gidersin.Bu ayakla tek başına 10 metre bile yürüyemessin. Beynini dağıtmadan önce kes sesini. Seni kurtarmaya çalışarak büyük bir risk aldım zaten. Büyük ihtimalle peşimizdeler.

Sustum ve onlarla bidaha konuşmadım. Onlar böyle bir olayı bekliyor gibiydiler. Fazla tedarikliydiler. Yedekte tuttukları bir sığınakları daha vardı. Bahçeli bir evin kapısından girdik. Aşşağıya ahşap bir kapı açılıyordu. Oraya girdik. Yiyecek stokları bile vardı.Şu ana kadar hayatta kalanların sadece bizler olduğunu sanmıştım. Yanılıyormuşum.Hatta bizden daha iyi durumda olan bile varmış.