1 hafta sonra telefonu açtığımda 40 dan fazla mesaj ve çağrı vardı. hepsi abim, amcam ve ayşe'dendi. abimi aradım ve olanları anlattım. hiçbir şey demedi. ankara'ya gelmemi söyledi. ama gitmedim. yengemden hiç hoşlanmıyordum ve zaten abimin de onlarda kaldığı için kendimi de yük etmek istemedim. param vardı. kendime bakabilirdim. zaten yemek yapmayı da, çamaşır yıkamayı da biliyordum. akşama doğru elife mesaj attım. telefonum bozduldu, babaannem öldü faceden de yazamadım gibi bir yalandı.
sevmiyorum yalan konuşmayı, ama iyi konuşurum. zaten yalan konuşmazsanız üniversitede bir tak yiyemezsiniz.