Başka bir gün okulda: nöbetçiyken rastgele bir sınıfa girip, x öğretmenine hocam müdür yardımcısı y bey sizi çağrıyor diye çağırdım.( sınıfta öyle bir müdür yardımcısı yoktu.) herkes güldü. Gene üsteledim. Sizin adınız z değil mi tarzında.(halbuki adı x'ti) herkes güldü. Daha sonra gelip dalga geçenler bile oldu. Sonunda ne oldu. Yaptığım saçmalıklar okuldan mezun olunca o okulda kaldı. Hiç bir arkadaşımı üniversitede görmedim. Şimdi ise sosyal fobi ndıbına bir şey kalmadı ben de. insanların bana gülmesi, kendi egolarını tatmin etmek için beni bozma çabaları üniversitede de devam etti. Fakat ego-süperego üzerine, nefs ve terbiyesi üzerine çok okumuştum. Onların bu beni bozma çabalarını, ellerine yüzlerine bulaştırdım. Sonra gidip herkesin içinde özür diledim.