durum netti amk. ailem bile aklımdan şüphe eder olmuştu. bu arada eklemeyi unuttum. evde tek kaldıgım gün bizim pgibologu da aramıştım.

sonra adam babamla konuşmuş. mümkünse lütfen artık benş bu işten biraz uzak tutabilir misiniz gibisinden özel hayatım etkilenmeye başladı demiş. neydiyse efendi bir adamdı onu gözüm tutmuştu. babam son yaşadıklarımı anlatmış iyice. ondan sonra son bi defa daha görüşme ayarladı. tekrar muayene etti beni.

ben artık silik biri olmuştum beyler. sanki sokaktan yürüken kimse beni farketmiyordu. sanki kimse hesaba almıyor alanlarda sakınıyordu benle muhattap olmaktan. bunun farkındaydım fakat elden bir şey gelmezdi. belki bunun sayesinde zamanımı geçirebiliyordum yoksa bilemiyorum. daha ne kadar kötü olabilir en fazla aklımı kaybederim diyordum zaten normal degildim.

şimdi gelelim evde tek kaldıgım günden sonrasındaki asıl yaşananlara. burdan sonra pek aksiyon yok. olayları çözümlemeye çalışıp bitirecegim.

pgibologla son seansımı birebir aktarmaya çalışacam size ki iyice anlayın.