hoca o ismin kulagına çarpması bile hayra alamet degil diyor fakat yinede öncelikle emin olmamız lazım ogul diyor hemen korkmaya gerek yok diyor. sen bana bakma telaş filan etmedim vs bu gece benimle burda yatabilir misin dedi biraz tereddüte düştüm yabancı yerde hele bu halle kalmak sıkıntı olabilirdi. ama düşününce daha ne kadar dibe vurabilirdim ki. neyse beyler o günün sonunda hoca babana gerekeni anlattım sen allahtan ve iman edenlerden umudunu kesme sadece allaha güvenenlerin yolu selamete çıkar dedi. bizi ugurladı. fakat ne bilim benim için biraz serinlese de halen umudum yoktu.

babam izin almış belli. ertesi gündü galiba direk pgibiyatra gittik direk özel hastaneye. doktor biraz garip bi tipti. sanki 6 yılda doktorluk degilde megalomanlık öğrenmiş gibiydi. muhtemelen ateistti.

olanları baştan sona anllattım. hocanın verdigi ipuçlarını da birleştirip tümden anlattım. sıkılmıştım artık beyler herkese aynı şeyleri en baştan anlatmaktan.

bu gavat şüpheye düştü, bana böyle hı hı evet filan diyor. ben çıktım babam girdi içeri bi beş dk. ya kalmadan içeriden bağırışmalar yükseldi.

babam doktora sen bizim ne tak çektiğimizi biliyor musun günlerdir diye bağırıyor. doktorda sakin olun beyefendi diyor oglunuzda şizofreni başlangıcı bile olabilir diyor hurafelere güvenip bilimi çöpe mi atalım vs diyor.
babam çıldırdı. ses yükselince millet içeri girdi. babam doktora sağlam bi kafa indirdi beyler sen ogluma deli mi diyorsun dedi belliydi adamın sinirleri alt üst olmuştu.

not: bu dayak yerel medyada haber bile oldu. link belki bulunur.

neyse akşam oldu babam annemle konuşurken acaba doktora kötü mü yaptım dedi yarın gidip helallik isteyeyim dedim. annem haketmiş filan dedi. babam ne yapalım amk dedi ya haklıysa dedi ne yapacaksın dayak neye yarar...