Bir taraftan üzülüyorum bir taraftan seviniyorum.
Üzüntünün sebebi hikâye bitince pic gibi kalacak olmam. Sevincimin nedeni ise böyle bir hikâyeye canlı yayından takip etmem. Arada entry girmeme rağmen gurur duyacağım lan, her baba yiğit canlı takip edemez efsane başlıkları velhasıl kelam ilk entry girdiğimde dediğim gibi inşallah Ceyda ile birliktesindir, ama Emrah abinin davetiyesindeki el yazısıyla aynı Eylül ablanin (abla diyorum cünkü ablamiza ağlamayıp emre picine ağladığı için) günlüğündeki neyse bir evladın bir de Umut'un var ya abi gerisi mühim değil..