Çok saygıdeğer aile fertlerim ve Boncuk. Bu hikayede herkes kendi Eylül'ünü gördü, kendisini gördü, okudu, hissetti. Çok şükür ki bi kaç gün daha okuyup ortak olacağız bu film gibi yaşanan hayatına. Öncelikle burdan çabuk yaz çabuk yaz, biran önce bitir diyen o.ç Lara sesleniyorum; KINA yakın amk hikaye bitiyor.

Biraz önce yaşadığım duygu selinin herhangi bi tarifi yok. Bu yaşananların bir açıklaması bir ortak cümlesi de yok-tu ama artık var; VAY AMK sadece VAY AMK
Arkadaş Bu nâsı hikâyedir ki rüyalarımda Yaşar oldum. Burada okuduklarımla yaşadıklarım karıştı birbirine. Benim Eylül'lümle tanışmam ilk okul 1. Sınıfta oldu. Ilk aşkımdır hala Aklımda 4. Sınıfa kadar ayni sınıftaydık. Sonra bizimkiler ayrıldı taşındık 7 sene görmedim onu ulaşamadım ona. Velhasıl tam 7 yıl sonra bir şekilde uğraştım buldum izini buluştum. Buluştuk. Ah öyle tatlıydı ki o saatler o gün. Tarifi yok. Kısa kesicim gel zaman git zaman her sene denedim. Baskı yapmadan. Sevgilisi varken rahatsız etmeden. Neyse züt gibi Bıraktı beni. Ne benim oldu, Ne de olmadı. Bende Beyoğlu'nda yaşayan oturan biri olarak birçok kızla takıldım kimi güzellerle kimi zenginlerle bir çok abazanın hayal ettiği şekilde. Üstelik bu tip ve bu boyla ama inanır mısınız hiç birine ona baktığım gibi bakamadım. Gecelerce sanki gönderecekmiş gibi Yazdığım mektupları yazamadım hiç birinin resmini çizmedim gecelerce. Odam duvarlarım hep onun resmi.. Ama gibtir olup gitti. Hic benim olmadan

Ah bu kızlar ah bu Eylüller, biz Ömer'leri Ömer yapan adam gibi ADAM yapan Yaşananlar. Bunlar bizim kaderimiz bunlar bizi biz yapan seyler kardeşlerim Bu hikaye artık ne kadar işlemişse içime hiç bitsin istemiyorum. Acı da olsa Mutlu'da olsa. Çok uzattım ama çok ciddi söylüyorum hepinizi seviyorum lan binler *