*
bastım gaza.
nereye gideceğimi bilmiyordum.
telefon çaldı.
eylül arıyor diyerek çıkartmadım cebimden hiç.
ama sonra bi daha çaldı,
merak edip baktım bu sefer.
avukat mert arıyordu, açtım hemen.
-efendim abi. dedim
-ee hani nerdesin. dedi
-ne nerdeyim. dedim
-eve geldim, yoksun, anahtarım yok benim. dedi
-hay amk, bekle geliyordum. diyerek sürdüm yahya kaptan'a doğru.
"iyi ki almışım anahtarı yanıma amk" dedim içimden.
biraz sonra gelmiştim mert'in evine.
kapıda bekliyordu beni.
-abi niye almıyorsun anahtarını. dedim
-ne biliyim ya, belki çıkıp girersin eve dedim. dedi
aslında o da haklıydı.
-eyvallah abi. diyerek merdivenlere doğru yönelmiştim ki
-nereye. dedi
-bilmiyorum. dedim yalan söylemeyerek.
-geçsene. dedi
davet beklemiyordum ama ikiletmeden girdim eve.
-noldu anlat bakalım. dedi mert
öyle lap diye anlatılacak gibi değildi ki amk.
daha ben anlamamıştım olanları.
-sonra abi. dedim
ısrar etti mert.
"yannanı yedik" dedim içimden.
derken telefon çaldı benim.
alzaymır neco arıyordu.
burdan kaçmak için anında açtım telefonu.
-ömer. dedi necati amca.
-efendim necati amca. dedim
-müsait misin. dedi
-evet necati amca, buyur dinliyorum. dedim
-bi yere gitmemiz lazım, beni alabilir misin. dedi
-nerdesin. dedim
-huzurevi. dedi.
onaylayarak kapattım telefonu.
-müşterim arıyor. diyerek mert'e teşekkür ettim ve çıktım evden.
bindim arabaya, huzur evine sürdüm direk,
ben geldiğimde necati amca çoktan çıkmıştı dışarı.
kapıyı açmak için fırladım arabadan.
sağ arka kapıyı açtım.
her zamanki gibi teşekkür etmeden bindi arabaya necati amca.
oturdum yerime geri.
eve doğru sürüyordum arabayı.
-eve gitmiyoruz. dedi
şaşırmıştım.
onu ilk aldığım günden beri ilk defa evinden başka bi yere zütürecektim.
-nereye. dedim merakla
-mezarlığa. dedi