*
biraz sonra yerinden kalktı eylül.
önce üzerindeki hırkasını çıkarttı.
o kadar soğuk ve ifadesizdi ki.
ağlıyordu hala.
için için ağlıyordu.
sonra bi çırpıda üstündeki mavi beyaz çizgili bluzü çıkarttı.
hiç bi şey diyemedim beyler.
dondum kaldım öylece.
sütyenle kaldı eylül.
daha sonra kemerini çözüp pantolonunu çıkarttı.
çok fazla ileriye gittiği için kafamı çevirdim yine bi şey diyemeden.
bana doğru bir adım attı eylül.
çenemden tutarak kafamı çevirdi.
dudaklarında buldum kendimi.
bi kaç saniye sonra şoku atlatır atlatmaz çektim kendimi.
-napıyorsun sen. dedim gözlerimden ateş çıkarcasına.
çok feci sinirlenmiştim bu sefer.
-napıyorsun sen amk, napıyorsun. diye bağırdım avazım çıktığı kadar.
-emre'nin altına yatıp yatmadığımı gösteriyorum sana, bak bakalım yatmış mıyım, hani sözlerim yalan geliyor ya sana, hadisene, ne duruyorsun, alsana beni altına, hem öne geçmiş olursun emre'ye karşı. dedi
ve hayatımda eylül'e attığım için hiç pişman olmadığım ilk tokatı attım dayanamayıp.
savruldu yine eylül.
koltuğa düştü tekrar.
gözüm dönmüştü.
o an ona zarar vermekten gerçekten çok korktum lan beyler.
kendimde değildim çünkü.
-defterini de gibeyim, kitabını da gibeyim, gelmişini de gibeyim, kaderimi de gibeyim, aklımı da gibeyim. diyerek yöneldim kapıya.
kalktı direk eylül peşimden.
kapıyı açtım evden çıkmak için ama yaptığı hamleyle o halde dışarı çıkacağını anladım.
o da delirmişti o an.
giblemeyecek, o halde koşacaktı peşimden,
kendini de beni de rezil edecekti mahalleye.
çıkamadım evden beyler.
mecbur kaldığım için çıkamadım.
peşimden gelmesin diye eylül'ü bi defa ittim,
düşecek gibi oldu.
dokunmadım bi daha.
tuttum kendimi.
kolundan tuttum sadece.
ama ne kadar sıkı tuttuğumun farkında bile değildim.
-giyin üstünü. dedim
cevap vermedi.
ağlaya ağlaya giydi az önce üzerinden çıkarttıklarını.
gözünde yaş kalmamıştı ağlamaktan.
çok çaresiz durumdaydım.
gitsem olmuyor, kalsam olmuyordu.
ne tak yiyeceğimi bilmiyordum.
cebimden telefonumu çıkartarak aradım aysel'i.
-efendim. dedi aysel
-aysel eve gelir misin. dedim
-kötü bi şey yok di mi ömer. dedi merakla