Final part 1
12 Nisan pazar sabahına mutlu bir şekilde Kalktım hemen sevdiceğime mesaj attım bu sefer ben erken kalkmıştım o uyuyordu uyuyorsun herhalde meleğim benim seni seviyorum diye mesaj attım. Yaklaşık bir saat sonra kalktı sanada günaydın askım benim bende seni cok seviyorum diye mesaj Attı. Biraz konuştuk saat 2 gibi alacağım seni askım hazır ol dedim tamam askım dedi. Bu arada ailem gelmişti oğlum yemek mi yaptın kendine cok güzel olmuş tadi madem böyle güzel yemek pişirebiliyorsun niye yoruyorsun anneni dedi babam güldüm Yaparım tabi baba ayıp ettin amcam nasıl oldu dedim iyi Allah'a şükür bir iki güne kalmaz ayaklanır dedi iyi sevindim Allah acil şifalar versin dedim. Biraz vakit geçirdim saat 2 ye geliyordu sevdiceğimi almaya doğru evine gittim vereceğim hediyeyi de Yanıma almayı unutmamıştım tabi. Buluştuk sevdiceğimle sahile gittik oturmaya. Hadi askım ver artık hediyeyi dedi. O çok istediği ama bir türkü sahip olamadığı sanal bebek oyuncağını verdim görünce ciddi olamazsın nasıl buldun bunu yaaaaaa diye bağırdı çok mutlu olmuştu atladı boynuma askimmmmmm çok teşekkür ederim seni çok seviyorum dedi ne demek askım sen bana istediğimi almıştın bende almazsam olmazdı dedim biraz oynadı arka arkaya öptü cok seviyorum seni yaaaaa dedi yine. Bende seni seviyorum sevdiceğim dedim. Saat 4 olmuştu yavaştan kalkalım askım dedi tamam askım dedim ve eve doğru gidiyorduk. El ele mutlu bir şekilde eve doğru gidiyorduk. Işıklardan Karşıdan karşıya geçerken sevdiceğim bir anda elimi Bıraktı ve yolun ortasında kala kaldı ben ne oluyor demeye kalmadan bir araba gelip sevdiceğime Çarptı. Ebrar yerde yatıyordu hemen yanına koştum ambulansı arayın diye bağırıyordum ve ebrara askım askım diye sesleniyordum ama cevap vermiyordu nefes alıyor mu diye baktım evet nefes alıyordu ama bayılmıştı. Etrafıma bakıyordum ve sevdiceğimin niye durduğunu anlamıştık o hayvan o Şerefsiz oradaydı onu görmüştü demek ki sevdiceğim o Yüzden bir anda nutku tutulmuş o Yüzden araba çarpmıştı sevdiceğime belki de bu Yüzden ... Olasılığını bile düşünmek beni kahrediyordu ne yapacağımı bilemedim kucağıma Basını koymuştum elini tutuyordum. Ambulansın geleceği yoktu birisi Arabasına bindirdi bizi ve en yakın hastaneye gittik.
Geç yazıyorum biliyorum ama bunları yazmak Gerçekten kolay değil anlayın lütfen...