yiğit iyice sinir krizleri geçirmeye başladı. alp'in ölümünü kaldıramıyordu. iyice çıldırmıştı. bir sandalye aldı eline. ve tüm kameraları tek tek kırdı. bu huur çocuğunun bizi izlemesine izin vermeyeceğim. diye bağırıyordu.

hoparlörden ses geldi:

kameraları kırınca sizi göremeyeceğimizi mi sanıyorsun. biz her yerdeyiz.

yiğit silahı aldı ve hamit'in kafasına dayadı.

hamiti vurduktan sonra da bizi görebilecek misin? yoksa bizle tek iletişimin hamit mi kaldı?

hoparlör: hamiti vur ve elinle bir sayı yap. bakalım kaç olduğunu bulabilecek miyim?

bir sessizlik oldu. bu bir blöfse bile çok iyi bir blöftü. siniri yine de geçmemişti.

yiğit silahı hamite doğrulttu: gibtiğimin şarap mahzeninde ne var?

hamit: ben de kağıtta yazdığı kadarını biliyorum. bir avcı ve fareler için bir makine. ben.. ben kötü biri değilim. ben de sizin gibi kaçırıldım, bana onunla birlikteymişim gibi davranmayı kesin artık.

yiğit: bunlarla hiçbirimizi kandıramazsın.

yiğiti sakinleştirdik. hamiti bağlı bırakmaya karar verdik.

elif asuya şarkılar söylüyor küçük kızı sakinleştirmeye çalışıyordu.

böyle böyle günler geçti. konserve yemek yiyorduk hergün. hamit de sandalyesinde sürekli bağlı şekilde duruyordu. ona da konserve yediriyorlardı.

birgün yiğit dayanamadı:

ben mahzene iniyorum.