elif kütüphane odasındaydı. hamitle yiğit işkence yapılan odadaydı. diğerleri ise yemek masasının ordaydı. elifin yanına gittim. odada bir büyük bir kütüphane vardı. kitap doluydu her yer. içeride bir de yatak vardı. elif yatakta oturarak bir kitabı okuyordu. yanına oturdum.

okuduğu kitap rusçaydı. aslında kitaplıktaki kitapların büyük bir çoğunluğu rusçaydı. geri kalanlar da türkçe, ingilizce ve almancaydı.

rusça bildiğini bilmiyordum.

elif gülümseyerek: bilmiyorum zaten. öyle inceliyordum sadece.

şu an düşününce biraz tuhaf bir durumdu. odadaki yatağın varlığının ikimiz de farkındaydık.

biraz sohbet ettik.sen iyi birisin sana güveniyorumdedi bana. ben de ona güveniyordum.

bana sözün var unutma. kurtarıcaksın beni buradan.dedi ve gülümsedi.söz sözdür.dedim.

elif:şaka yapıyorum çocuk değilim ben. beni sakinleştirmek için söylediğinin farkındayım.

ben:inan bana elimden geleni yapıcağım.''

içeriden gelen bağırma sesiyle sohbetimiz yarıda bölündü.

yiğit: SAÇMALIK. bu saçmalıklara inanmamı mı bekliyorsun.

herkes bi anda o odaya toplandı. hamit kan içindeydi. her zamankinden kötüydü. yüzü morarmıştı.

yiğit: bizi tanıdığını söylüyor. hepimiz daha önceden tanışmışız ama hatırlamıyormuşuz. bizle dalga geçiyor resmen.