beyler öncelikle büyük ihtimal bu başlık da açılmış olacak ve bunu yorum olarak göreceksiniz, o yüzden ne kadar işsiz adam varsa amk. Her neyse konumuza gelelim. Açıkçası spesifik bir konuda karar kılamadım genel olarak size hayatımın 4 yıl içerisinde nasıl değiştiğini anllatmak istiyorum.

Liseye kadar ikinci planda yaşayan biriydim. ikili ilişkilerde üzülen taraf olmaktan o kadar yorulmuştum ki, artık biri bir şey söylemese cevap vermeyen, biri bir yere davet etmese evden çıkmayan, dersler konusunda başarılı ancak hayat konusunda başarısız biriydim.

Sonra bir gün bu gidişe bir son vermek istedim. Başta çok kez denememe rağmen bir sonuca ulaşamadım. Çünkü şöyle bir atasözümüz vardır beyler, insan 7 sinde neyse 70 inde de odur. Yani nasıl başlarsan öyle devam eder gibi bir anlamı var. Her neyse demek istediğim, değişmek istiyorsanız öyle kolay kolay olmuyor.

Yaklaşık 4 yıldır tamamen değişmeye çalışıyorum ve bugün başardım. Nasıl mı? Öncelikle fark ettim ki Dünyayı değiştirmek istiyorsanız, önce kendinizden başlamanız gerek. Bu yüzden birilerinin bir şeyler yapmasını beklememelisiniz. Siz bir şeyler yapmalısınız. Öncelikle bu fikri benimsedim ve kendimi gözlemlemeye başladım.

Nasıl biri olduğumu, nasıl düşündüğümü, hayatımda nelerden şikayetçi olduğumu tek tek, ekgibsiz bir şekilde öğrendim. Baya oturup kendimi öğrendim beyler. Bu tıpkı sayfalarca koddan oluşan bir sistemi hack lemek gibiydi. Yani açığı bulmak için bütün sistemi öğrenmem gerekiyordu. Ben de öyle yaptım.

Dört yıl önce bana nasıl biri olduğumu sorsanız, başarısız, asosyal, şikayet eden, tembel ve sadece okul konusunda başarılı biri olduğumu söylerdim. Ama şimdi tamamen farklı biriyim ve tamamen farklı tanımlanabilirim.

Konumuza dönelim, sistemdeki açık şuydu beyler, kendimi başkalarına bağlı yaşayan biri haline getirmiştim. Tek başına bir birey sayılmazdım.Çünkü yakışıklı olduğuma inanmam için yakışıklı olduğumu söyleyen kızlara ihtiyacım vardı... Zeki olduğumu biliyordum ama buna inanmam için anne babamın beni zeki olarak tanıtmasına veya bana zeki demesine ihtiyacım vardı... Güçlüydüm ancak kavga etmiyordum bunu kanıtlamak için güçlü olduğumu kabul eden birilerinin olmasına ihtiyacım vardı... Artık yok.

Çünkü her şeyi tek tek, hiçbir ayrıntıyı atlamadan düzelttim. Yakışıklı olduğumu biliyorum, çünkü yakışıklıyım. Demek istediğim ben öyle düşünüyorum artık. Birilerinin onayını almak zorunda hissetmiyorum. Çünkü takıldığım kızlar manken gibi. (Takılmakla kast ettiğim gezip tozmak değil ;) Bunu nasıl başardım? Defalarca denedim. Pes etmekten zevk almaya başladım. Çünkü her yenilgim bir tecrübeydi. Ne yapmamam gerektiğini öğrendikçe, ne yapmam gerektiğini anladım.